Solidarność z prześladowanymi

Zazwyczaj mało skuteczne, często mało realne, wymagające uruchomienia całej ogromnej machiny. Warto? Na pewno. Coś to pomoże? Niekoniecznie. Nie zawsze władze państw, w których dochod i do prześladowań, mają wpływ na to, co się dzieje. Jedną rzecz możemy jednak zrobić na pewno. Modlić się.

 

Biskup Wiktor Skworc apeluje o modlitwę za uciskanych w Wietnamie i Sudanie. W ostatnich tygodniach ciągle dochodzą stamtąd niepokojące doniesienia o prześladowaniach wyznawców Chrystusa. Ale nie tylko tam: Indie, Pakistan, Irak to kraje, w których nasi współbracia w wierze też nie czują się bezpieczni. W wielu innych zakątkach globu ciągle mają miejsce inne, mniej spektakularne wystąpienia przeciwko wierzącym w Chrystusa. Najczęściej niechęć do chrześcijan nie zrodziła się tam w ostatnim czasie. Trwa od dawna. Tym, którzy mają słabszą pamięć, pomoże wpisanie w wyszukiwarkę na naszym serwisie info nazwy dowolnego kraju, w którym dziś chrześcijanie nie czują się bezpiecznie. Część wiadomości sprzed ośmiu lat (tak długo istnieje Wiara.pl) wygląda tak, jakby napisano je dziś. Tylko daty przy informacjach pokazują, że chodzi o dawniejsze wydarzenia.

 

Gdy wyznawcom Chrystusa w Europie zagrażała turecka nawałnica, powstrzymała ją pod Lepanto modlitwa różańcowa. Tak przynajmniej wierzyli chrześcijanie, bo z militarnego punktu widzenia możliwość odniesienia zwycięstwa nie była zbyt pewna.  W historii Europy podobnych przykładów można podać więcej. Tak było podczas sowieckiej okupacji Austrii, podobnie stało się, gdy chrześcijanie odmawiali różaniec w intencji upadku komunizmu. Myślę, że podobnych przykładów nie brakuje też w dziejach życia każdego wyznawcy Chrystusa. Modlitwa czyni cuda. Naprawdę. Pytanie tylko, czy my, żyjący z dala od groźnych konfliktów, chcemy w tej sprawie się modlić? Owszem, taką modlitwę deklarujemy. Ale jak jest naprawdę?