Kościół potrzebuje reklamy?

Prefekt Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego kard. Franc Rodé, zabierając głos podczas kongresu o zakonach w Neapolu, zauważył, że zgromadzenia zakonne w świecie zachodnim przeżywają poważny kryzys.

Z analizy sporządzonej przez Katolicką Agencję Informacyjną faktycznie wynika, że do polskich zakonów wstępuje coraz mniej osób. W minionym roku zgłosiło się 653 kandydatów do męskich zgromadzeń. Dwa lata temu było 708 chętnych, a przed trzema laty 797. Sytuacja zgromadzeń żeńskich jest jeszcze gorsza. Przed 10 laty było ponad 50 proc. powołań więcej niż w 2009 roku – informuje KAI.

Tymczasem w Polsce, jak donosi Gazeta Wyborcza, „Zakony łowią na PR”.  „Mam talent – mogę zostać świętym”, „Przeżyj przygodę życia” – cytuje zakonne slogany „reklamowe” gazeta.

Polskie zgromadzenia coraz chętniej sięgają po narzędzia PR-owskie, by zachęcić młodzież do wstępowania na drogę zakonną. Opisują specyfikę życia w klasztorze, prezentują charakterystyczne postacie w zakonie, organizują rekolekcje powołaniowe i inne „eventy”, by przyciągnąć potencjalnych kandydatów.

Czyżby zakonnicy przestali wierzyć, że to Bóg powołuje i sami postanowili zadbać o kontynuację Jego dzieł? Nonsens. Trudno sobie wyobrazić, że bez Boskiego impulsu ktokolwiek zdecyduje się na życie w „czystości, ubóstwie i posłuszeństwie” tylko dlatego, że przełożony to równy gość, albo że bracia nieźle śpiewają chorał gregoriański.

Bóg wciąż wzywa słabych ludzi i czyni z nich apostołów – zaznaczył wczoraj przed modlitwą Anioł Pański Benedykt XVI. Ostatecznie to tylko za Jego głosem pójdzie powołany. Sęk w tym, że dziś na rynku idei krąży wiele nie zawsze sensownych, ale często atrakcyjnie podanych sposobów na życie.

Ludzie Kościoła przez lata utrzymywali, że wiara nie potrzebuje reklamy. Popadając w coraz większą rutynę, koncentrowano się na tradycyjnym duszpasterstwie. Co więcej, w Polsce komunizm dodatkowo „zakonserwował” katolicyzm. Kościół był alternatywą wobec opresyjnego systemu. Ludzie lgnęli do Kościoła. Po 1989 roku okazało się, że na wolnym rynku idei nie jest tak łatwo zatrzymać przy sobie wiernych.

Na każdym kroku obserwujemy, jak przedstawiciele innych niż chrześcijańskie światopoglądów chętnie korzystają ze zdobyczy marketingu i PR. Często robią to bardzo profesjonalnie. Kościół, zaniedbując te dziedziny, sam strzela sobie w kolano.

Jeżeli chcemy skutecznie ewangelizować, jeśli do zakonów czy seminariów mają wstępować nowi kandydaci, musimy informować o tym, co mamy do zaproponowania. Benedykt XVI zachęca do wykorzystywania w duszpasterstwie nowoczesnych narzędzi.

Dał nawet przykład, tworząc swój profil na Facebooku. Stolica Apostolska ma własny kanał na Youtubie. To nie dowody na to, że sami musimy zadbać o zapewnienie Bogu wyznawców. To znaczy tylko tyle, że zmienia się świat, w którym chrześcijanie mają głosić Dobrą Nowinę. Zmieniają się realia i do tych realiów trzeba dostosować język ewangelizacji, a nie tylko z rozgoryczeniem powtarzać, że świat jest zły i nas nie rozumie. Brawo dla zakonników, którzy to zrozumieli.