70 urodziny patriarchy Barłomieja I

Jest to jeden z najpoważniejszych problemów patriarchy, gdyż jeśli seminarium nie zostanie w końcu otwarte, to za kilka lat nie będzie już prawosławnego duchowieństwa Konstantynopola. Byłoby to ze szkodą nie tylko dla dwóch tysięcy wiernych żyjących jeszcze w Stambule, ale także dla całego świata prawosławnego. Wielkie nadzieje pokłada Bartłomiej I w zbliżeniu prawosławia z Kościołem katolickim, a więc Kościołów, których drogi rozeszły się niemal tysiąc lat temu.

O ile pozycja patriarchy jest nadal wysoka na świecie (choć nie wszędzie), o tyle jest trudna w Turcji. Chociaż on sam przy różnych okazjach zapewnia, że on i pozostali tamtejsi prawosławni „kochają swój kraj”, nadal zarówno władze, jak i większość społeczeństwa pozostają nieufni wobec chrześcijan. „Stambuł jest turecki, patriarcho, wynoś się” – krzyczą miejscowi nacjonaliści, co roku zakłócając swoimi demonstracjami prawosławne obchody Bożego Narodzenia.

Mimo wszystko Bartłomiej z optymizmem patrzy na przyszłość swego Patriarchatu w Stambule. Duże nadzieje wiąże też z obecnym rządem, sprawującym władzę już od siedmiu lat. Zdaniem duchowego zwierzchnika światowego prawosławia umiarkowany rząd islamski w Ankarze odnosi się z większą sympatią niż jego poprzednicy do żądania większej wolności wyznania, ale „ma związane ręce”. Każde ustępstwo pod adresem chrześcijan spotyka się bowiem natychmiast z zarzutem ze strony armii i świeckich środowisk w obozie rządzącym, że jest to próba zmniejszenia kontroli państwowej nad religią.

Bartłomiej I zwraca uwagę na kilka drobnych posunięć, które pozwalają mu przypuszczać, że sytuacja mniejszości greckiej w Turcji powoli będzie się zmieniała. Przestrzeganie praw człowieka w tym kraju i kroki zmierzające do jego integracji z Unią Europejską posuwają się wprawdzie bardzo wolno, ale systematycznie naprzód, uważa patriarcha. Przy każdej okazji opowiada się on za przyjęciem Turcji do UE, gdyż - jak twierdzi – dzięki temu i „opiece Bożej w niebie Kościół nie zniknie”. W przeciwnym razie Bartłomiej I będzie nie „pierwszym wśród równych”, lecz ostatnim patriarchą Konstantynopola. Ale ten urodzony optymista twierdzi z całą stanowczością: „Cokolwiek się stanie i bez względu na to, z jakimi trudnościami przyjdzie nam się zmierzyć, Patriarchat pozostanie nad Bosforem”.