Syryjskie odkrycia archeologiczne

Jak powiedział Amir al-Haiyou, dyrektor Biura Starożytności prowincji Dajr az-Zaur we wschodniej Syrii, naukowcy z syryjsko-francuskiej misji archeologicznej prowadzącej wykopaliska na stanowisku Dura Europos odkryli niezwykły kamienny blok z wyrzeźbioną na jego górnej części grecką koroną.

Wśród innych znalezisk znajduje się figurka wysokości 30 centymetrów, przedstawiająca człowieka jadącego na wielbłądzie oraz monety i gliniane artefakty.

Miasto Dura Europos zostało założone w 303 r. p.n.e. przez Seleukosa I Nikatora, jednego z dowódców Aleksandra Wielkiego, założyciela dynastii Seleucydów (312-63 r. p.n.e.).

Miasto rozwinęło się pod władzą Partów, którzy zdobyli je w ok. 113 r. p.n.e., a od 165 r. n.e. znajdowało się pod panowaniem rzymskim, stając się ważną częścią rzymskiego systemu obronnego na Wschodzie. W 256 r. n.e. zostało zdobyte i zniszczone przez Szapura I, władcę Persji z dynastii Sasanidów (224-651 r. n.e.), a jego ludność wysiedlona, przez co miasto przestało istnieć. Ruiny Dura Europos zostały odkryte przypadkowo dopiero w 1920 roku.

Syryjsko-hiszpańska misja archeologiczna, prowadząca wykopaliska na stanowisku Tell Qaber Abu al-Atiq położonym w odległości 75 kilometrów na północ od miasta Dajr az-Zaur nad Eufratem, odkryła dużą ilość artefaktów pokrytych pismem klinowym, pochodzących z okresu średnioasyryjskiego (ok. 1375-1200 r. p.n.e.).