Zambijska cykloza

Obecny szef klubu, pan Expendito, rodowity Zambijczyk jest z zawodu dziennikarzem. Działa nadzwyczaj sprawnie i kontynuuje dzieło swego poprzednika. Obaj zachwyceni wyczynem Nowaka i naszą misją, angażują się i choć planujemy następnego dnia opuścić Lusakę, obiecują zorganizować przedpołudniem spotkanie z cyklistami i dokonać uroczystego przywieszenia tabliczki.

Tymczasem dzwoni brat Jacek z wiadomością, że rano mamy umówiony wywiad w programie śniadaniowym jednej z prywatnych stacji telewizyjnych CBC. O 8:30 mamy być na miejscu z jednym z Brennaborów pod pachą. Studio mieści się w najwyższym budynku w stolicy, na ostatnim – 22 (!) piętrze i jak zaznacza dziennikarz, winda działa!

Zgodnie z planem o 8:15 rano zajechaliśmy pod budynek telewizji. Dziesięć minut zajęło przekonywanie strażnika, że rower jest absolutnie niezbędnym rekwizytem podczas programu, gdy zaś dostaliśmy się do środka, okazało się, iż tłum kłębiący się w holu, to kolejka do windy… która jednak nie działa.

Rower pod pachę i 22 (!) piętra po schodach. Standard studia nieco odbiegał od tych, które widzieliśmy wcześniej, program szedł na żywo i zdecydowanie „na żywioł”, ale prowadzący zręcznie poprowadzili rozmowę i wyszliśmy z budynku bardzo z siebie zadowoleni. Prosto ze studia ruszyliśmy na spotkanie z Expendito, który zorganizował spotkanie i uroczyste powieszenie tabliczki na budynku…. Muzeum Narodowym w Lusace!!!

Trochę nam się to nie mieściło głowie, ale w gmachu muzeum najpierw spotykamy się z dyrektorem, a zaraz potem podczas specjalnej konferencji z całą komisją kuratorów! Okazuje się, że muzeum jest w trakcie wzbogacania zbiorów. Władze postanowiły, że wszelkie historie, odkrycia, badania które odbywały się poza systemem kolonialnym, stanowią wartość. Za taką uznano historię Kazimierza Nowaka. Jako zadanie domowe dostaliśmy przesłać rozdział poświęcony Zambii w angielskim tłumaczeniu, a także skany listów, zdjęć, czasopism, jako artefakty ilustrujące historię… do gabloty

Tabliczka została powieszona, dokumentacja wykonana, a asystowała nam przy tym… kolarska reprezentacja Zambii.

Nieco później niż planowaliśmy, odprowadzeni najpierw przez wychowanków brata Jacka, potem zaś przez drużynę kolarzy wyruszyliśmy z Lusaki na południe. Po drodze jeszcze dogonił nas samochodem Giuseppino. Nasz niezastąpiony Lider dokonał rytualnej wymiany koszulki! Za wyprawową- Afrykanowakową (jedną z trzech;-) dostał kultowa koszulkę reprezentacji Zambii, z ostatniego wyścigu w którym Giuseppino brał udział. To się nazywa szczęście…

Kolejny punkt na szlaku Kazimierza Nowaka to misja w Chikuni, stąd pisał list do żony 26 listopada 1933 roku. Zachowało się również zdjęcie z tego miejsca. Z Lusaki to ponad 220 kilometry, rozkładamy więc odcinek na trzy rowerowe.

Pierwszego docieramy do Kafue – sympatycznej miejscowości położonej malowniczo nad rzeką Kafue – jednym z dopływów Zambezi. Trafiamy do sympatycznego resorciku, gdzie wieczorem panowie oddają się emocjom piłkarskim. Kolejny postój w równie sympatycznej miejscowości Mazabuka, która szczególnie przypadła do gustu Rafałowi (przez kolejne trzy dni rozpływał się nad walorami smakowymi śniadania, które nam zaserwowano: sadzone na bekonie, kiełbaski, fasolka, marmolada pomarańczowa, masło orzechowe… prawdziwe „full english breakfast” J). Sute śniadanko bardzo się przydało, albowiem 94 kilometry do Chikuni było naprawdę męczące, zwłaszcza te dwadzieścia po tarce (najgorszy rodzaj szutrówki ) i piachu.

Pozdrawiamy!