Wmurowanie kamienia węgielnego pod budowę Domu Mocarzy

Każdy z nich chce mieć dom pełen miłości. Każdy jest wyjątkowy, jedyny w swoim rodzaju i przede wszystkim potrzebny. Nazywani są Mocarzami, bo każdego dnia zmagają się z trudnościami zarówno fizycznymi, jak i intelektualnymi i społecznymi, ale każdą z tych trudności pokonują z radością, energią, uśmiechem.

W placówkach szkolno – wychowawczych prowadzonych przez zgromadzenie sióstr zmartwychwstanek w Mocarzewie kształci się 80 podopiecznych. Według prawa przebywać w nich mogą osoby do ukończenia nauki, często do 25. roku życia. Potem siostry zmuszone są odesłać Mocarzy do ich domów. Jednak często podopieczni nie mają dokąd wracać lub nie odnajdują się w nowej rzeczywistości. 

Z myślą o "starszych" Mocarzach siostry podjęły się wybudowania placówki, która stanie się dla nich domem po zakończeniu nauki. Dzięki ludziom o wielkich sercach i pomocnych dłoniach udało się pozyskać pieniądze na pierwszy etap budowy wymarzonego domu. 19 października bp Andrzej F. Dziuba poświęcił kamień węgielny pod budowę Domu Mocarzy.

  Magdalena Gorożankin /Foto Gość Z myślą o przyszłości swoich podopiecznych siostry podjęły się budowy wymarzonego Domu Mocarzy.

Uroczystość rozpoczęła się Eucharystią, którą koncelebrowali ordynariusz diecezji, biskup pomocniczy Wojciech Osial, dziekan sannicki ks. Stanisław Dujka oraz kapłani zaprzyjaźnieni ze wspólnotą Mocarzewa. Na Mszy św. obecni byli przedstawiciele władz rządowych, samorządowych, siostra prowincjalna zgromadzenia sióstr zmartwychwstanek, podopieczni i wychowawcy placówki, siostry zakonne, orkiestra OSP Sanniki, a także projektanci i wykonawcy budynku.

W słowach homilii bp Wojciech Osial podkreślił, że pierwszym i najważniejszym kamieniem węgielnym jest Chrystus. – Kamień węgielny to ważny symbol. To pierwszy kamień, na którym wznosi się cała budowla. W naszym życiu pierwszym kamieniem, fundamentem jest Jezus Chrystus. To na Nim opiera się nasza wiara, nasze czyny, nadzieje – mówił bp Osial.