Świat na dwóch nogach

Episkopat zwraca uwagę, że podczas swojej prezydencji w Unii Europejskiej Polska powinna położyć nacisk na dwie kwestie: politykę prorodzinną i obronę wolności religijnej. W kontekście ostatnich decyzji unijnych dyplomatów ten drugi problem jest szczególnie godny podkreślenia. Jak donosi Radio Watykańskie, nie ustają protesty przeciw porzuceniu przez unijnych dyplomatów ogłoszenia wspólnej deklaracji w obronie chrześcijan. Neville Kyrke Smith kierująca brytyjskim oddziałem organizacji Pomoc Kościołowi w Potrzebie stwierdziła, że Unia musi uznać prześladowania chrześcijan w dzisiejszym świecie, a nie uciekać przed tym problemem.

Polski episkopat zapewnia, że będzie zabiegał, by Polska, przewodnicząc Unii Europejskiej, zachęcała kraje członkowskie do wspólnego opowiadania się po stronie prześladowanych wyznawców Chrystusa.

Być może wywoła to krytykę, że Polacy prowadzą jakąś własną krucjatę, próbują nawracać Europę itd. No cóż, poniekąd wszyscy jesteśmy wezwani do głoszenia Chrystusa i dawania o Nim świadectwa. Chyba czas najwyższy przypomnieć naszym europejskim sąsiadom o chrześcijańskich podwalinach cywilizacji na naszym kontynencie.

Z drugiej jednak strony chodzi o coś jeszcze. Idzie o elementarną ludzką uczciwość. Jeśli bowiem mówi się o równości, tolerancji i solidarności, a przy okazji wyklucza się jedną grupę, która w dodatku stanowi większą część mieszkańców UE, to coś jest nie tak.

Demokratyczny ustrój Unii Europejskiej staje się w ten sposób dyktaturą. Dyktaturą, w której rozmaite mniejszości – nie tylko wyznaniowe, ale też światopoglądowe – narzucają większości społeczeństwa swoją wizję świata.

W imię tolerancji wszystko, co chrześcijańskie, usuwa się z dyskursu publicznego. Tak się stało, gdy niedawno został wydany unijny kalendarz dla gimnazjalistów, w którym pominięto chrześcijańskie święta, choć zostały uwzględnione święta innych religii a nawet takie „wynalazki” jak walentynki czy Halloween. Z podobną sytuacją borykamy się od kilku tygodni, kiedy to unijni dyplomaci zamiast jednoznacznie potępić zamach na chrześcijan (Koptów) w Egipcie, mówią oględnie o poszanowaniu wolności religijnej.

Skąd dziś ta ucieczka od chrześcijaństwa? – pyta Peter Seewald papieża Benedykta XVI w książce „Światłość świata”. Oczywiście, pytanie Seewalda jest osadzone w innym kontekście, ale jednak dotyka istoty przytoczonego problemu.

Ojciec święty w swojej odpowiedzi zwraca uwagę na pewne istotne kwestie. Po pierwsze nasza racjonalność wynikająca z oświeceniowego przełomu, każe dziś człowiekowi koncentrować się na nauce, zdobyczach rozumu, wiedzy. Jeśli coś nie jest naukowe, nie przekonuje. W tym kontekście kulturowym muszą dziś znaleźć się chrześcijanie, by efektywnie głosić Chrystusa i nie dać się zepchnąć na margines.

Z drugiej strony nauka przecież widzi swoje granice. Wiemy, że postęp zwłaszcza na początku XX prowadził ku większej sprawności i sile ludzkości, ale już nie bardzo wpłynął na poprawę naszego wymiaru moralnego i ludzkiego – powiada papież.

Chociaż tak często powtarzamy, że dramatyczne koleje dziejów XX stulecia nie mogą się już powtórzyć, to wciąż zdaje się, że nie wyciągnęliśmy z nich dostatecznej lekcji. „Spotykając się wielokrotnie z przywódcami państw, widzę także istnienie głębokiego przekonania, że świat nie może funkcjonować bez siły religijnego autorytetu” – zapewnia Benedykt XVI. Gdzie są teraz te postulaty polityków, gdy czas wymaga ich natychmiastowej realizacji? Oby Polska prezydencja w Unii Europejskiej dowiodła, że nie poszły w las bezpowrotnie, bo świat na jednej nodze długo nie postoi. Rozum potrzebuje wiary, a religie - szczególnie chrześcijaństwo - muszą koniecznie znaleźć sposób, jak porozumieć się z rozumem, który ma skłonności do wędrówek własnymi ścieżkami.