Cena wojny

W myśl przysłowia „bliższa koszula ciału”, wzrost napięcia za naszą wschodnią granicą uświadamia nam jak kruchym dobrem jest pokój. Dobrem  nietrwałym. Być może wreszcie zaczynamy dostrzegać krzyk bólu i rozpaczy wielu naszych braci i sióstr od lat żyjących na terenach, które spowija obłęd – jak mawia Franciszek – trzeciej wojny światowej w kawałkach. Wojny, do której fragmentów już tak się przyzwyczailiśmy, że jej ogromne tragedie pomijamy milczeniem. Nie chcemy widzieć.

Papież przypomniał ostatnio dwa fakty, które odzierają nas z wszelkiej iluzji. W czasie pandemii, gdy świat wydawał się być skupiony na ratowaniu ludzkiego życia, na świecie wyprodukowano najwięcej broni od czasu II wojny światowej. W wywiadzie udzielonym w niedzielę włoskiej telewizji mówił z kolei o tym, że gdyby przez rok nie produkowano broni, można by zapewnić bezpłatne jedzenie i edukację na całym świecie. - Przykro mi to mówić, ale na pierwszym miejscu są wojny, a człowiek dopiero dalej. Pomyślmy chociażby o Jemenie. Jak długo mówimy już o tej wojnie i cierpiących w tym kraju dzieciach? I od dekady nie znajduje się rozwiązania tego problemu. Są kategorie, które się liczą i inni bez znaczenia: dzieci, migranci, ubodzy, ci, którzy nie mają co jeść. Liczą się wojny i sprzedaż broni – mówił Franciszek. Ukuł też nową definicję wojny – jest to przeciwieństwo stworzenia, jego zaprzeczenie. To machina destrukcji.

Dajemy się zwyciężyć kulturze obojętności, a na ofiary kryzysów patrzymy, jak na potencjalnych agresorów, którzy będą chcieli sforsować nasze granice. Nie jest ważne, że uciekają przed przemocą, głodem i cierpieniem. Byle nas to nie dotknęło. Przypowieść o Miłosiernym Samarytaninie uczy, że nic się nie zmieni jeśli nie damy się dotknąć ludzką biedą. Nie wystarczy rzucić jałmużny, trzeba dotknąć dłoni proszącego o nią człowieka. Dotyk, to wzięcie na siebie troski za drugą osobę. Od tego zaczyna się otwieranie okien dialogu i szczelin braterstwa.