"Wiara i światło" u grobu bł. ks. Jerzego

Ks. Jerzy Popiełuszko wiosną 1980 r. otrzymał od bp. Władysława Miziołka nominację na kapelana warszawskich wspólnot "Wiara i Światło". Funkcję tę pełnił niedługo, do momentu wybuchu sierpniowego strajku w Hucie Warszawa, odkąd rola duszpasterza powstającej "Solidarności" w pełni go pochłonęła. Głównym kapelanem warszawskich wspólnot w tym okresie był ks. Stanisław Małkowski, który dziś odprawił dla wspólnot Mszę św. w żoliborskim sanktuarium.

Wczoraj uczestnicy spotkania wysłuchali konferencji wprowadzającej w duchowość ruchu wygłoszonej przez Joannę Koczot koordynatora strefy polskiej. Podczas kolejnej sesji przypomniano historię "Wiary i Światła", zaprezentowaną przez Joannę Krupską, prezes Związku Dużych Rodzin Trzy Plus, która przed laty współuczestniczyła w tworzeniu ruchu w Polsce.

W swoim świadectwie Krupska przypomniała swoje pierwsze spotkanie z osobą niepełnosprawną umysłowo, gdy w Belgii w 1976 r. trafiła do wspólnoty "L’ Arche". Niezwykła otwartość i życzliwość jakiej tam doznała przełamała jej pierwsze lęki i strach przed innością osób z upośledzeniem.

Urzeczona panującą we wspólnocie atmosferą, po powrocie do kraju postanowiła wraz z przyjaciółmi przeszczepić życie wspólnotowe na grunt polski. Zbiegło się to w czasie z poznaniem ruchu "Wiara i Światło" oraz "L’ Arche" przez inne osoby ze studenckiego środowiska i zaowocowało założeniem wspólnot we Wrocławiu i Warszawie w 1978 r., a w Krakowie, Poznaniu i Lublinie w następnych latach. Sprzyjała temu panująca na przełomie lat 80-tych atmosfera wolności, otwarcia i solidarności.

Wspólnoty polskie zaczęły się rozwijać bardzo dynamicznie wspierane przez struktury i ludzi z ruchu międzynarodowego - Jean'a Vanier, Marie-Helene Mathieu oraz o. Thomas'a Philippe OP z Francji.

Wzruszające świadectwo wygłosiła także Krystyna Kurysiowa - najstarsza wiekiem uczestniczka wspólnot warszawskich – ma obecnie 92 lata. Podzieliła się refleksją, jak życie we wspólnocie "Wiary i Światła" stało się źródłem nawrócenia dla kilkorga niepełnosprawnych uczestników grupy i ich rodziców. Życie wspólnotowe było dla nich formą katechezy zwieńczonej przyjęciem chrztu.

W trakcie spotkania zaprezentowano film Krzysztofa Żurowskiego - także uczestnika wspólnot, zrealizowany w czasie ogólnopolskiej pielgrzymki "Wiary i Światła" do Częstochowy w roku 1983. W pielgrzymce tej uczestniczył także Jean Vanier.

Na zakończenie dnia wszyscy wzięli udział we wspólnym świętowaniu z tańcami, muzyką i śpiewem oraz ogromnym urodzinowym tortem. Ostatnim akcentem dnia było wypuszczenie w niebo 40 baloników na 40 urodziny "Wiary i Światła" na świecie.

Na warszawskich Bielanach odbywa się spotkanie przedstawicieli wspólnot francuskich oraz regionu Polski centralno-wschodniej. Organizowane jest ono w ramach obchodów 40-lecia ruchu, jakie przypadają na lata 2011-2012. Na trzydniowe, polsko-francuskie spotkanie, złożą się katechezy, refleksja nad wyzwaniami stojącymi dziś przed ruchem w obu krajach, wizyty w stołecznych sanktuariach i zwiedzanie zabytków. 16 sierpnia historię „Wiary i Światła” w Polsce przedstawi Joanna Krupska, jedna założycielek tutejszych wspólnot, dziś stojąca na czele Związku Dużych Rodzin Trzy Plus. W spotkaniu uczestniczyć będzie także Ghislain du Chéné, koordynator międzynarodowy wspólnot „Wiara i Światło”.

Wspólnoty „Wiara i Światło” skupiają osoby niepełnosprawne umysłowo, ich przyjaciół i rodziców. Pierwsze wspólnoty „Wiara i Światło” narodziły się we Francji, podczas międzynarodowej pielgrzymki do Lourdes, zorganizowanej na Wielkanoc 1971 r. przez Jeana Vanier i Marie- Hélène Mathieu, jako odpowiedź na odrzucenie, jakiego wówczas w Kościele doznawali ludzie z upośledzeniem umysłowym.

Każda ze wspólnot składa się z kilkunastu osób niepełnosprawnych z upośledzeniem umysłowym, ich rodziców i przyjaciół. Comiesięczne spotkania są bardzo proste: modlitwa, „dzielenie się” na określony temat i oczywiście świętowanie. Wspólnoty razem spędzają wakacje, biorą udział w rekolekcjach, a niektóre robią coś szczególnego.

Duchowość „Wiary i Światła” - podkreśla Jean Vanier - to w istocie współczucie, wezwanie, by zejść z drabiny sukcesu i szukać ostatnich miejsc obok ubogich, odkrywanie jak każda osoba, w tym osoba upośledzona jest ważna i niepowtarzalna.

W Polsce pierwsza wspólnota „Wiary i Światła” powstała w 1978 r. z inicjatywy Teresy Brezy z Wrocławia, matki Joasi z Zespołem Downa. Teresa nie mogła pogodzić się z faktem, że nikt z księży nie chciał dopuścić jej córki do Pierwszej Komunii oraz, że nie istniała żadna forma katechezy dla upośledzonych. Poszukując wzorców we Francji, natrafiła na „Wiarę i Światło”. Było to dla niej tak silnym przeżyciem, że dalszą część życia poświęciła tworzeniu ruchu w Polsce. Teresie Brezie pomagali w tym studenci ze środowiska akademickiego Warszawy i Lublina, związani z KIK-iem którzy w tym samym czasie poznali Jeana Vanier i jego dzieło. Ze strony kościelnej bardzo pomógł kard. Franciszek Macharski. Pierwszym kapelanem w Warszawie był ks. Stanisław Małkowski, związany silnie z ówczesną opozycją, a drugim ks. Jerzy Popiełuszko, choć funkcję tę pełnił krótko, do momentu przeniesienia do parafii św. Stanisława Kostki, gdzie jego energię pochłonęło duszpasterstwo Huty Warszawa i „Solidarność”.

Ruch ten w początkach stricte katolicki, po 40 latach działa także w obrębie Kościołów prawosławnych (w Rosji, Rumunii i na Bliskim Wschodzi), ewangelickich (Szwecja, Dania, Norwegia), anglikańskiego i metodystycznego (Wielka Brytania i USA).

Dziś w Polsce działa 114 wspólnot „Wiara i Światło”, zorganizowanych w czterech prowincjach. Cała polską strefę koordynuje Joanna Koczot, a opiekunem z ramienia Episkopatu jest bp Antoni Długosz. Obchody 40-lecia wspólnot „Wiara i Światło” rozłożone zostały na lata 2011- 2012. Ich głównym akcentem są pielgrzymki wspólnot do innych krajów, związane z wzajemnym przekazywaniem sobie doświadczeń.