Św. Jan Bosko miewał wizje dotyczące swoich wychowanków – chłopaków, których zbierał z turyńskich ulic. Kiedyś ujrzał, jak niektórzy jego chłopcy upadają i są ściągani w piekielną czeluść z powodu sideł, które zastawił na nich diabeł. Każde sidło oznaczało jakiś korzeń grzechu. Niektóre z nich wyglądały solidnie, ale były też inne. Ks. Bosko tak je opisał: „ukryte tuż przy samej ziemi, było je bardzo trudno zauważyć, ze względu na ich delikatne i cieniutkie nitki niby pajęczyna. Zdawało się, że są bardzo kruche i niegroźne”. A jednak, ku jego zdziwieniu, każdy z chłopców, który się w nie zaplątał, upadał na ziemię. Towarzyszący mu tajemniczy przewodnik wyjaśnił: „To niby nic. To po prostu ludzki wzgląd”.