Kościół w Indiach: moc w słabości

Mimo niedoskonałości ludzi Kościoła chrześcijaństwo i Ewangelia mają ogromną nośność i energię zdolną zmieniać rzeczywistość. Tego właśnie obawiają się hinduistyczni fundamentaliści w Orisie. Boją się, że chrześcijanie zmienią ich dobrze poukładany świat, że go trochę zakwestionują. Nie tylko partia Bharatija Dżanata boi się chrześcijaństwa, ale tak samo boją się rządy krajów w Europie i dlatego nie ujmują się za nim. Owszem, robią wiele rzeczy, żeby Kościołowi dokuczyć, mówiąc delikatnie. Chrześcijaństwo przypomina o pewnych wartościach. Jeśli idee nie są zbudowane na porządku etycznym, o czym nieustannie przypominał Jan Paweł II, to się rozpadną. Nawet jeśli będą takie jak ideały rewolucji francuskiej: wolność, równość, braterstwo, to bez fundamentu etycznego nabiorą odwrotnego, dyktatorialnego charakteru. - A czy nie wydaje się Ojcu, że my jako ludzie wierzący dewaluujemy siłę modlitwy. Zachętę do modlitwy za prześladowanych interpretujemy jako brak pomocy? Modlitwa jest papierkiem lakmusowym wiary. Jeżeli umiem się modlić, jeżeli w modlitwie solidaryzuję się z innymi, to wierzę w siłę tej modlitwy, w to, że pomaga ona nie tylko mnie, ale dzięki Panu Bogu niesie energię także innym. Kościół zawsze przypomina o wspólnocie świętych, gdzie modlimy się jedni za drugich. Myślę, że czasem modlitwa jest sprawdzianem, na ile naprawdę solidaryzujemy się z innymi i myślimy o nich. Kościoły europejskie, także polski, powinny się modlić za tamtych chrześcijan, bo oni się też za nas modlą. Mimo cierpienia pamiętają o nas – jestem o tym głęboko przekonany. Modlitwa powinna duchowo pomóc prześladowanym, a nam – przypomnieć o konieczności solidarności z nimi.