Bronimy świętego Mikołaja

(do odczytania w kościołach na mszach dla dzieci, do publikacji w prasie, do kolportażu w szkołach i przedszkolach) Drogie Dzieci! Moi mali bracia i siostry! Idą Święta. Ukochane święta wszystkich dzieci, dużych i małych. Ja choć mam już więcej niż 9 lat, to czuję się juniorem. Niech dorośli mówią, co chcą, lecz ponieważ w niebie mamy Mamę, to możemy przez całe życie starać się być Jej dziećmi. Cały Adwent o Niej opowiada a szczególnie dzień 8 grudnia. Wszyscy też codziennie powtarzamy: „Ojcze nasz”, gdy rozmawiamy z Bogiem. Mój list jednak chcę poświęcić najważniejszemu Dziecku tych Świąt i Jego przyjaciołom, nie tylko tym z Betlejem. Postanowiłem napisać wam o św. Mikołaju. Ten biskup z tureckiego dziś miasta Mira nazywany jest czasem cudotwórcą i pomocnikiem w potrzebie. Kiedy byłem mały, przychodził przed Bożym Narodzeniem, uczył nas przyjaźni z Jezusem i dobroci dla innych. Kiedyś w katedrze koszalińskiej, gdy w procesji wracaliśmy do zakrystii po Mszy świętej, pewien chłopczyk krzyknął: „O, św. Mikołaj!” Ucieszyłem się takim pozdrowieniem, lecz za chwile malec dodał: „Ale dlaczego bez brody...?” Zastanawiałem się, co to za historia z tą brodą, kiedy wpadł mi w ręce taki wierszyk: Mikołaju, Mikołaju, Wszystkie dzieci cię kochają! Nie dlatego, żeś bogaty, Lecz po prostu: boś brodaty. W twojej brodzie uśmiech skryty; W sercu kryjesz dar modlitwy. Naucz nas twojej dobroci- Ona Święta nam ozłoci. Idźmy razem do Betlejem, Wszystkie dzieci z Mikołajem! Tam Jezusek w żłóbku leży; Z Nim osiołek, wół i jeżyk. Polubiłem tę rymowankę (a najbardziej trzecią zwrotkę) i mam nadzieję, że kiedyś stanie się taką adwentową kolędą. Szkoda przecież, że tyle mówi się o Mikołaju w sklepach a nie umiemy o nim śpiewać w kościołach. No właśnie, mali przyjaciele, co z tą brodą biskupa Mikołaja? Nie mówię tu o znajomym krasnalu z fińskich bajek, któremu też dano to imię. Idzie mi o tajemnicę brody świętego z Miry. ”Kryje uśmiech i modlitwę.” Mikołaj to człowiek uśmiechniętej modlitwy... Jakże chcę was prosić, byście pamiętały o modlitwie za waszych kolegów i koleżanki na całym świecie. A szczególnie za tych mieszkających w Ojczyźnie Jezusa i w sąsiednich krajach. Tam jest teraz bardzo niespokojnie. Kiedy będziecie śpiewać z aniołami: „Chwała na wysokości Bogu a na ziemi pokój ludziom”, proście o pokój dla dzieci w Betlejem. Dla dzieci żydowskich, muzułmańskich i chrześcijańskich: szalom, salam, pax. Tylko nie mówcie mi, że nie macie czasu na modlitwę. Może lepiej wyłączyć wcześniej telewizor i komputer. Dajcie szansę także rodzicom, by zauważyli z wami, że już jest Adwent. Nie przegapcie zaproszenia św. Mikołaja, tego prawdziwego. Nie prześpijcie jego przyjścia. On was nauczy jego dobroci polegającej na dzieleniu się różnymi sprawami z tymi, którzy są w potrzebie. W tym roku nie czekajcie na prezenty od Mikołaja. Przygotujcie coś od siebie, by stawać się małymi Mikołajami. I nie bójcie się, że od tego urosną wam brody... Nie, nie. Urosną wam wielkie, uśmiechnięte serca. Mój młodszy Przyjaciel z Watykanu (znacie go, Papież Jan Paweł jest naprawdę moim młodszym Przyjacielem!) zaprosił młodych ludzi w przyszłym roku na pielgrzymkę śladami betlejemskich królów. Celem tej duchowej wędrówki ma być pokłon przed maleńkim Jezusem. Ja zapraszam was już teraz do drogi ze św. Mikołajem. Nauczycie się gromadzić bogactwa przez rozdawanie. A wszystko zaczyna się od modlitwy: „Cóż Ci, Jezu, damy za Twych łask strumienie?” Życzę wam wszystkim wesołych Świąt Bożego Narodzenia. Do zobaczenia w drodze. Poznamy się po radości na twarzach. Wasz Biskup Ignacy Jeż Kawaler Orderu Uśmiechu