Pamięci deportowanych

  Agnieszka Kliks-Pudlik /Foto Gość Ks. Robert Chudoba podkreślił w homilii, że należy zawsze przebaczać Eucharystii w ich intencji przewodniczył ks. inf. Konrad Kołodziej, a koncelebrowali ją m.in. ks. proboszcz Michał Wilner i ks. Robert Chudoba. – Dla naszej parafii jest to dzień bardzo podniosły, dlatego że możemy odważnie, w prawdzie i w sprawiedliwości przywrócić pamięć tym, którzy 70 lat temu zostali wywiezieni do ZSRR – powiedział ks. Wilner.

W homilii ks. Chudoba, który pochodzi z Ostropy, podkreślił konieczność przebaczania bliźnim „w każdej sytuacji, za każdym razem i każdemu”.

– Wśród słuchaczy Twojego słowa, Panie, są ludzie, których bliscy, zwłaszcza ojcowie, spędzili lata w obozach sowieckich, w łagrach, w miejscach deportowania, na wygnaniu, w nędzy. Deportowano ich za to, że byli obywatelami wrogiego dla Sowietów państwa niemieckiego ziemi śląskiej. Mamy przed oczami naszych ojców, dziadków, „oupów”, którzy już nie wrócili z ruskiej ziemi. (...) Tyle nieszczęścia, tyle bólu i cierpienia zadanego przez drugiego człowieka, tyle lat milczenia i zakazu publicznego rozmawiania na te tematy, tyle krzywdy... – mówił ks. Chudoba.

  Agnieszka Kliks-Pudlik /Foto Gość Kapliczka nieopodal kościoła upamiętnia poległych w czasie wojen i deportowanych mieszkańców Ostropy Zaznaczył, że przebaczenie jest jedynym rozwiązaniem, „jeśli chcemy wyjść ze ślepego zaułka”. – W wymiarze społecznym nieprzebaczenie to wojna, to spotęgowanie zła. Człowiek, który nie chce przebaczyć, jest człowiekiem tragicznie skazanym na samotność – powiedział ks. Chudoba.

Niedzielne spotkanie było również okazją do promocji książki „Mieli wrócić za czternaście dni. Mieszkańcy Ostropy w obozach pracy przymusowej w Związku Sowieckim (1945–1949)”, wydanej przez katowicki oddział IPN i Muzeum w Gliwicach.

W książce zostały zaprezentowane losy 279 osób deportowanych z Ostropy w 1945 roku. W pierwszej części Dariusz Węgrzyn z IPN opisał wkroczenie Armii Czerwonej do Ostropy i deportację mężczyzn do ZSRR. W kolejnej zostały wypisane wspomniane osoby deportowane z krótkimi biogramami. Ostatnia część publikacji to relacje rodzin deportowanych, zebrane przez Elżbietę Borkowską, Urszulę Dylong i Anielę Jonderko.