Jeśli Polska przeżyje, to będzie cud

- Nie tylko Bóg interesuje się człowiekiem: wielu chciałoby dziś poprawiać dzieło stworzenia. Szkoda, że wychodzi im tylko dekonstruowanie zastanej rzeczywistości. W imię rewolucji lat 60. głosili oni wyzwolenie „stłamszonej” i „prześladowanej” ludzkiej seksualności. Pokolenie rewolucjonistów to dzisiejsze elity władzy i kultury. Czy osiągnęli to, co zamierzali? Czy nie żyjemy w czasach hedonistycznego niewolnictwa, zezwierzęcenia, regresu? Czy mamy przyłączyć się do tej rewolucji, czy zmontować ruch nowej kontrreformacji? - pytał rektor Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie, ks. prof. Krzysztof Pawlina, otwierając sympozjum "Zagubiona drachma. Kościół wobec seksualności". Wśród słuchaczy było m.in. ok. 200 kleryków seminariów warszawskich oraz z diecezji siedleckiej, łowickiej i drohiczyńskiej.

- Dziś rocznie w Polsce rodzi się za mało dzieci - o ok. 216 tys. rocznie. Z takiego stanu nie podniosła się jeszcze żadna cywilizacja. Jeśli Polska przeżyje, to będzie cud - mówił ks. dr. hab. Piotr Kieniewicz, dyrektor Ośrodka Wsparcia Płodności w Licheniu podczas konferencji.

  Analizując przyczyny rewolucji seksualnej, ks. Kieniewicz podzielił je na cztery grupy: filozoficzne, mentalnościowe, prawno-społeczne i dotyczące wiary. Wśród pierwszych podkreślił rolę Kartezjusza, który podważył obiektywność poznania, filozofię Kanta, który wyeksponował autonomię człowieka, rewolucję francuską z jej apoteozą wolności oraz modernizm i postmodernizm, najpierw gloryfikujące możliwości nauki, potem kwestionujące istnienie prawdy. Według niego ideologizacja praw człowieka, które przestaje się odkrywać, a zaczyna nadawać, a innym je odbierać przygotowała grunt pod rewolucję genderyzmu i przyniosła kryzys poczucia sensu życia.

- Poczucie beznadziei ma swoje ujście w konsumizmie, bo jeśli życie nie ma sensu, to niech przynajmniej będzie przyjemne. Stąd hedonizm, który ma źródła bardziej w zaniku sensu życia niż zachłyśnięciu gadżetami - mówił ks. Piotr Kieniewicz.