Abp Michalik: Radykalniej demaskować zło

Ale czy będzie z tym związany jakiś program duszpasterski? - Bardzo ważne będą tegoroczne obchody 30-lecia pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski, która przypada w czerwcu. Chcemy, aby stały się one okazją do zgłębiania jego nauczania a zatem jego sposobu patrzenia na życie jako dar Boży, na szanse człowieczeństwa, miłości do życia. Miejmy nadzieję, że Polacy sięgną po nie i przeczytają bardziej uważnie. - Ale już to się dzieje. Nauczanie Jana Pawła II weszło nawet w obiegowy sposób mówienia. W wielu miejscach słyszę: „Trzeba od siebie wymagać, choćby inni nie wymagali!”, albo „Każdy musi mieć jakieś Westerplatte!”. Podobnie do obiegowego języka weszło hasło, które za św. Pawłem powtarzał ks. Popiełuszko: „Zło dobrem zwyciężaj!”. To znak, że są to ludzie, którzy nie umarli i którzy mają nam wciąż coś do powiedzenia. A jakie problemy wewnątrz Kościoła widzi Ksiądz Arcybiskup? - Mamy duży problem z duszpasterstwem wielkich miast. Parafie giganty są zaprzeczeniem duszpasterstwa. Jest to administracja sakramentów a nie duszpasterskie oddziaływanie. Troska o życie parafii jest dziś wielkim wyzwaniem. Jeśli ksiądz nie zna wszystkich swoich parafian, trudno jest mówić o rzeczywistym oddziaływaniu. Parafia musi być miejscem sakralnym i miejscem tworzenia wspólnoty. Trzeba zmobilizować mieszkających tam ludzi. To ludzie muszą poczuć potrzebę wspólnoty. Inny problem to pomoc wiernym w realizacji nauki społecznej. Jest to kolejne wielkie wyzwanie. Religia nie może ograniczać się do sfery prywatnej. Dobra Nowina musi być drożdżami, które są obecne w życiu społecznym i przekształcają je. W tym momencie pojawia się pytanie o prawidłową formację ludzi świeckich. - Dzisiaj siła Kościoła polega na tym, żeby do głosu we właściwy sposób i w większym stopniu doszli świeccy. Dlatego całym sercem jestem zwolennikiem Akcji Katolickiej, KSM-u oraz innych wspólnot, ruchów i stowarzyszeń. Tam jest nasza nadzieja, tam jest siła Kościoła. Mówię to z całym przekonaniem. Katolicy świeccy muszą być gotowi wziąć sprawę przenikania ewangelią rzeczywistości ziemskiej w swoje ręce, a nie czekać aż zrobią to za nich duchowni albo politycy. Jest to duży potencjał. Widzę niektóre inicjatywy, które się udają. W diecezji rzeszowskiej i przemyskiej takim przykładem jest dolina rzeki Strugu. Kilka gmin zawarło porozumienie, stworzyli kilkaset miejsc pracy i są w stanie wiele rzeczy przełamać i zorganizować.