Lalki są piękne, ale nie o urodę w nich chodzi

Na granicy między Polską a Białorusią w Brześciu od pół roku koczują setki Czeczenów. To głównie rodziny z małymi dziećmi. Próbują przedostać się do naszego kraju. Niewielu z nich się to udaje.

- Dramat tych ludzi polega na tym, że choć Polska podpisała Konwencję genewską, to oni jednak do Polski nie są wpuszczani - mówi ks. Mietek Puzewicz zaangażowany w pomoc uchodźcom w Brześciu. - Rodziny tam przebywające nie mają pieniędzy na jedzenie ani na leki - dodaje. 

Od dłuższego czasu czeczeńskie rodziny przebywającymi na dworcu w Brześciu wspiera lubelski oddział Centrum Wolontariatu. Jakiś czas temu jedna z wolontariuszek Marina Hulia, która zainicjowała dworcową szkołę dla czeczeńskich dzieci i specjalną szkołę dla ich mam, wpadła na pomysł, by kobiety, które tam przebywają szyły lalki. 

- One te lalki produkują, a potem wolontariusze przywożą je do Polski i je rozprowadzają - opowiada ks. Mietek. - Pieniądze ze sprzedaży lalek wracają później do uchodźców, by ci mogli kupić jedzenie, ubrania czy potrzebne leki. 

Czeczeńskie lalki przeszło tydzień temu gościły w Warszawie. Udało się sprzedać wszystkie. W Lublinie rozprowadzane były wczoraj w Domu Kultu LSM, po kameralnym koncercie z cyklu „Bo piękno na to jest, by zachwycało…” pod dyrekcją Teresy Księskiej-Falger. 

- Lalki są piękne, ale nie o urodę w nich chodzi - podkreśla pani Olga, która zdecydowała się wesprzeć uchodźców. - My, jako chrześcijanie, musi starać się pomagać potrzebującym na tyle, na ile możemy. Ja mogę kupić lalkę.