Łąka świętego Mikołaja

W centrum wsi stoi drewniany kościół. Ma już ładnych kilka wieków, a jednak spokojnie góruje nad wioską. Jego patronem jest najpopularniejszych święty na świecie: św. Mikołaj.

Niech będzie Bóg nasz pochwalony w Świętym Mikołaju… W niedzielę po 6 grudnia płynie pieśń, jakiej próżno szukać w innych zakątkach Górnego Śląska. W Łące świętują odpust.

– W łodpust chodzom po wsi Mikołaje – opowiada Andrzej Pokorny. – Skuli tych Mikołaji wtedy jest u nos zawsze w pierony gości.

Jak jo był mały, to jo się ogromnie na to radowoł. Przyjeżdżali do nos na łodpust hucioki – czyli ciotki i ujki z Siemianowic i Ligoty z dziećmi.

Na łobiod była zawsze pieczono gęś, kiero moja mama już pora dni naprzód oszkubała, wytrybiła, zawinyła do papiura i wsadziła między okno do zimnej izby.

W sobota po połedniu zaczynała mama ta gęś piec w takiej wielkiej brytfannie, kiero miała ogromnie ciężki dekiel. Jak yno mama się z kuchni straciła, to my ze siostrą włazili na ławka, co stoła kole pieca, ściepowali my tyn dekiel, a potym my se tonkali suchy chlyb w tym ciepłym fecie i wcinali my go, aż nom z brodów kapało. Nasza mama była tymu ogromnie nierada i przezywała nos, że ji zołza skwaśni do odpustu, może i miała recht, bo zawsze tam jakoś kruszka w tej zołzie została.

W som odpust, mama szła do kościoła na rano, bo potym musiała łobiod przyrychtować, a my z tatą i gościami szli na sumę. Po obiedzie w domach rodowitych łączan panuje niepewność. Gospodarze niecierpliwie wyglądają przez okna. Pannom na wydaniu drżą kolana. Dzieci kryją się po kątach, choć dobrze wiedzą, że to na nic. Aż nagle otwierają się drzwi…Teraz śpiew słychać już zupełnie wyraźnie:

Ciebie Bóg obrał za Patrona wszelkiemu ludowi
Wzywa Cię każda świata strona, obcy i domowi
Abyś w ich sprawie pomógł łaskawie
Stawał w obronie wielki Patronie
Święty Mikołaju!