W Szczecinie odsłonięto rzeźbę kota, który lubił żeglować

Rzeźba kota żeglarza stanęła pomiędzy rzeźbami kpt. Kazimierza Haski i kpt. Ludomira Mączki. Figura mierząca 135 cm wysokości jest wykonana z brązu, a jej autorem jest Paweł Szatkowski.

Kot Umbriaga żeglował kilka lat po Mare Dambiensis, czyli Morzu Dąbskim, jak żartobliwie nazywają Jezioro Dąbie szczecińscy żeglarze.

Legenda Mare Dambiensis narodziła się w latach 1949-1950 w środowisku żeglarzy akademickich Szczecina, kiedy z przyczyn politycznych władze zamknęły dla swobodnej żeglugi Zalew Szczeciński, Odrę i polską strefę przybrzeżną. W regionie swobodnie żeglować można było tylko po jeziorze Dąbie. Młodzi ludzie, marzący o dalekich wyprawach, nadali jego poszczególnym częściom nowe nazwy takie jak Morze Sargassowe, Meduzostan, Przylądki Czterech Szkieletów i Białego Słonia, Trójkąt Bermudzki.

Legendą akwenu tamtych czasów był kot Umbriaga, mieszkający na przystani Sekcji Żeglarskiej Akademickiego Związku Żeglarskiego w Szczecinie. Był maści rudej i wbrew kociej naturze lubił żeglować. Pływał na przełomie lat 40 i 50. XX wieku na jachtach "Biały Słoń" i "Tuńczyk". Żeglarze szczecińscy sławili jego postać śpiewając szantę "Kot Umbriaga", w której futrzak opisywany jest jako "mądry, uparty i odważny" koci "wilk morski".

Na początku lat 50., podczas postoju, Umbriaga zszedł na ląd w północnej części wyspy Dębina i nie powrócił już na jacht. Od tego czasu nazwano ten fragment wyspy Ziemią Umbriagi, a płynący obok nurt - cieśniną Umbriagi.

Umbriaga od roku 2016 patronuje jednej z Nagród Żeglarskich Szczecina (Nagroda Kota Umbriagi).

Aleja Żeglarzy ma pokazywać związki Szczecina z morzem oraz przedstawiać historię zachodniopomorskiego żeglarstwa i żeglugi. W tym miejscu upamiętniani są m.in. ludzie morza, legendarne żaglowce, jachty i statki

Pierwszym elementem umieszczonym w Alei Żeglarzy była Łódź Wyszaka, legendarnego szczecińskiego żeglarza, kupca i korsarza z XII w., która została zamontowana w pobliżu Mostu Długiego w lipcu 2013 r.