"Labirynt" kandydatem do Oskara?

Marian Kołodziej był autorem słynnego cyklu około 300 prac pt. „Klisze pamięci. Labirynty”. To wizja artystyczna gehenny obozowej, pełnej odniesień do heroicznego zwycięstwa odniesionego w obozie przez św. Maksymiliana Kolbego. Zbiór prac znajduje się w Centrum św. Maksymiliana w Harmężach k. Oświęcimia, w miejscu dawnego podobozu KL Auschwitz Harmense.

O. Schmidt wstąpił do zakonu po śmierci żony. Prace Kołodzieja zobaczył 3 lata temu, wtedy też rozmawiał ze schorowantym już artystą. Wspólnie z synem Jasonem, reżyserem, zaczęli kręcić niezwykły film dokumentalny. Skończyli go tuż przed śmiercią Kołodzieja.

Schmidtowie to rodzina o bogatych tradycjach filmowych. Ojciec Rona, Arthur P. Schmidt był dwukrotnie nominowany do Amerykańskiej Nagrody Akademii Filmowej za montaż filmów „Bulwar Zachodzącego Słońca” (1951) i „Sayonara”(1958). Był także odpowiedzialny za montaż słynnej komedii „Pół żartem, pół serio”(1959). Brat Rona, 73-letni Arthur Schmidt, otrzymał natomiast dwa Oskary za montaż do filmów „Forrest Gump” (1994) i „Kto wrobił królika Rogera” (1988). Arthur również współpracował przy powstaniu filmu „Labirynt”.

Wszystko wskazuje na to, że „Labirynt” jest pewnym kandydatem do nominacji Oskarowej w kategorii filmu dokumentalnego. Aby tak się stało, dzieło musi być prezentowane przynajmniej przez 5 dni w kinach Los Angeles i Nowego Jorku, co stanowi poważne wyzwanie finansowe dla tej niskobudżetowej produkcji.

Tymczasem na tegorocznych pokazach DocuWeeks, organizowanych przez International Documentary Association (IDA), w kinach nowojorskich i Los Angeles 13 sierpnia br. zaprezentowany zostanie właśnie „Labirynt”. Powszechnie uważa się, że udział w tych pokazach otwiera drogę do nominacji Amerykańskiej Nagrody Filmowej. Nominowanych może być tylko 5 dokumentów z całego świata.

W misternie skomponowanych rysunkach Mariana Kołodzieja stałym motywem jest postać franciszkańskiego męczennika z Auschwitz. Ekspozycja powstawała od 1995 roku. 2 lata wcześniej artysta doznał częściowego paraliżu. Po tym zdarzeniu zdecydował się za pomocą języka plastyki opowiedzieć o swych doświadczeniach obozowych. W ramach rehabilitacji, na małych kartkach zaczął rysować ołówkiem przywiązanym do ręki.

Marian Kołodziej był plastykiem i scenografem. Został deportowany przez niemieckich hitlerowców do Auschwitz (numer obozowy 432) w pierwszym transporcie 14 czerwca 1940 r. Zmarł w Gdańsku 13 października ub.r. w wieku 88 lat. Prochy profesora zostały złożone w krypcie kościoła franciszkanów w Centrum św. Maksymiliana w Harmężach.