W Afryce walka z koronawirusem jest bardzo nierówna, ponieważ w większości krajów nie ma możliwości przeprowadzania testów. „Tak naprawdę nigdy nie poznamy prawdziwego rozmiaru pandemii na Czarnym Lądzie” – mówi misyjna lekarka pracująca w Demokratycznej Republice Konga.
64-letnia Chiara Castellani od czterdziestu lat pracuje na misjach. Najpierw w Nikaragui, a przez ostatnie trzy dekady w Kongu. Wskazuje, że koronawirus jest ostatnim ze zmartwień Kongijczyków. „Na co dzień walczą oni z wieloma śmiertelnymi chorobami, które w tym regionie świata stały się endemiczne” – mówi misjonarka.
„Możliwość przeprowadzania testów jest bardzo mocno ograniczona. W całym kraju działa praktycznie tylko jedna struktura, gdzie badane są wymazy. Ponadto zajmuje się ona jeszcze diagnozowaniem eboli. Jej epidemia trwa nieprzerwanie od czterech lat i spowodowała tysiące zgonów. Do tego dochodzi odra, która tylko w tym roku kosztowała życie 7 tys. osób, przede wszystkim dzieci. Główną przyczyną śmierci Kongijczyków wciąż jednak pozostaje malaria, a jej objawy są podobne do koronawirusa – mówi papieskiej rozgłośni włoska misjonarka. – Możemy powiedzieć, że 10 tys. potwierdzonych w Kongu przypadków koronawirusa i 250 zgonów w tym kontekście epidemiologicznym jest czymś marginalnym. Zakażonych na pewno jest jednak więcej osób, ale o tym nie wiemy. Takie ubogie kraje, jak Kongo nie mają szans na równą walkę z wirusem. Dwóch księży w naszej diecezji zmarło ostatnio na niewydolność oddechową, ale nie mieliśmy możliwości potwierdzenia diagnozy”.
Informuje międzynarodowa organizacja Open Doors, monitorująca prześladowania chrześcijan.
Informuje międzynarodowa organizacja Open Doors, monitorująca prześladowania chrześcijan.
Osoby zatrudnione za granicą otrzymały 30 dni na powrót do Ameryki na koszt rządu.