Lwów: Kościół jezuitów przekazano grekokatolikom

O. Stepan Sus z kurialnego centrum ordynariatu polowego przedstawił 27 października dziennikarzom dokument o prawie własności.

O. Sus przypomniał, że 8 lipca b.r. Rada Miejska Lwowa podjęła uchwałę o przekazaniu kościoła UKGK. Jak poinformował duchowny kościół będzie cerkwią garnizonową oraz będzie prowadzić duszpasterstwo młodzieży i studentów. „Teraz świątynia będzie otwarta dla wszystkich. Od 1945 r. znajdowały się w niej zbiory Biblioteki NAN Ukrainy im. Stefanyka” – poinformował o. Sus.

Po odzyskaniu niepodległości Ukrainy na początku lat 90. XX w. wśród chętnych na przejęcie olbrzymiej budowli sakralnej położonej w centrum miasta miała ochotę kuria eparchii lwowskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosłwnego Patriarchatu Moskiewskiego, która nie posiada własnej katedry we Lwowie. Władze lwowskie przekazały jednak kościół bazylianom, którzy jednak odmówili jej przejęcia.

O. Sus powiedział, że wcześniej sprawę przekazania kościoła greckokatolicki arcybiskup lwowski Igor Woźniak uzgodnił z przełożonym jezuitów na Ukrainie o. Dawydem Nazarem. „Wraz z jezuitami obrządku wschodniego na Ukrainie chcemy razem prowadzić duszpasterstwo” – poinformował.

Duchowny zapewnił, że nowi gospodarze nie będą zmieniać bogatego wyposażenia świątyni wraz z pozostałą częścią organów. Mają zamiar jedynie dostosować świątynię łacińską do potrzeb nabożeństw w obrządku wschodnim. Nie będą także budować kopuły na dachu. Pragną odnowić organy i organizować koncerty muzyki kościelnej. „Wyniesienia księgozbioru z kościoła do innego budynku może potrwać jeszcze jakiś czas. Natomiast władze miasta Lwowa już pomagają nam w remoncie dachu. Poprzez internet zaczynamy organizować nową wspólnotę parafialną. Do świątyni mamy nadzieję wejść i rozpoczęć nabożeństwa w przyszłym roku” – powiedział o. Sus.

Kościół jezuitów we Lwowie został wybudowany w stylu barokowym w latach 1610-1635, głównie dzięki finansowemu wsparciu Elżbiety Sieniawskiej, małżonki marszałka wielkiego koronnego, Prokopa Sieniawskiego. Wzorem dla świątyni był rzymski kościół Il Gesù. Sam kościół lwowski wykazuje podobieństwo do krakowskiego kościoła św. Piotra i Pawła.

W latach 1740-1743 sprowadzeni z Brna malarze Franciszek Ekstein i jego syn Sebastian wykonali freski na sklepieniu kościoła. W 1744-1746 Sebastian Fesinger zbudował w kościele wielki ołtarz główny, który został konsekrowany w styczniu 1747. W latach następnych zbudowano ołtarze boczne (1754 i 1759).

W 1754 zamontowano zegar na wieży kościelnej. Planowano też, aby wykorzystać ją jako obserwatorium astronomiczne. Niestety nie zrealizowano tych planów, gdyż w 1773 r. nastąpiła kasata zakonu jezuitów. Powrócili oni do Lwowa w 1820. W 1836 r. jezuici odzyskali kościół, po czym zostali wygnani w okresie Wiosny Ludów w 1848 r. Powrócili do niego po czterech latach. Kościół był w rękach jezuitów do 1945 r. Po II wojnie światowej pomieszczenie kościoła św. Piotra i Pawła przystosowano pod magazyn dla zbiorów Biblioteki Ossolineum nie zwróconych Polsce oraz książki przywieziony ze wschodu Ukrainy i Rosji.