Nowa błogosławiona

Beatyfikacji przewodniczył w imieniu Papieża prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, abp Angelo Amato. Jest on jednym z duchownych, którzy za dwa tygodnie otrzymają purpurę kardynalską.

Barbara Maix była Austriaczką. Urodziła się w 1818 r. w Wiedniu w wielodzietnej rodzinie. Jej ojciec, skromny urzędnik dworu cesarskiego, miał już czternaścioro dzieci, gdy owdowiał i ożenił się powtórnie. Barbara była najmłodszą z dziewięciorga dzieci z jego drugiego małżeństwa. Większość jej rodzeństwa zmarła we wczesnym wieku na tyfus i z niedożywienia, a oboje rodzice osierocili ją, gdy miała 15 lat. Utrzymywała się z krawiectwa i chodziła do kościoła redemptorystów, którzy uwrażliwili ją na potrzeby jeszcze uboższych od niej. Niosła pomoc młodym pracownicom i kobietom bezrobotnym, odczuwając powołanie do założenia w tym celu zgromadzenia zakonnego. Zamiar przedstawiła władzom państwowym i kościelnym, które go jednak nie zaakceptowały.

Czasy liberalnej rewolucji 1848 r. tym bardziej nie sprzyjały projektom Barbary. Z 21-osobową grupą towarzyszek opuściła ona Europę i wyruszyła do Brazylii. Tam już w następnym roku założyła zgromadzenie sióstr Serca Maryi, przyjmując imię zakonne Marii Barbary od Trójcy Przenajświętszej. Zajęło się ono opieką nad osieroconymi i opuszczonymi dziećmi, a także walką z niewolnictwem. Dziś obecne jest głównie w Ameryce Łacińskiej, m.in. na Haiti i w Boliwii, a także w Mozambiku. Działa na polu wychowania i opieki zdrowotnej.

Założycielka zmarła w 1873 r., mając 55 lat. Cierpliwie znosiła trudności zewnętrzne, m.in. ze strony masonerii, a także konflikty wewnątrz zgromadzenia. Jej proces beatyfikacyjny wszczęto dopiero 120 lat po śmierci, jednak jej grób stale otaczano czcią i wypraszano przy nim łaski. Jedną z nich było uzdrowienie w 1944 r. czteroletniego poparzonego dziecka. Ten cud przypisywany wstawiennictwu bł. Marii Barbary od Trójcy Przenajświętszej posłużył do dzisiejszej beatyfikacji.