Watykan wyjaśnia wątpliwości dotyczące sprawowania Mszy trydenckiej

W liście towarzyszącym abp Roche zaznacza, że „ze smutkiem obserwujemy, jak najgłębsza więź jedności - uczestnictwo w jednym Chlebie łamanym, który jest Ciałem Chrystusa ofiarowanym, aby wszyscy stanowili jedno - staje się powodem podziałów: obowiązkiem biskupów, cum Petro et sub Petro, jest strzeżenie komunii, która jest koniecznym warunkiem uczestnictwa w stole eucharystycznym”.

Prefekt Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów wskazuje, że „Jako pasterze nie możemy poddawać się jałowym polemikom, które mogą jedynie tworzyć podziały, w których obrzęd jest często instrumentalizowany przez wizje ideologiczne. Wszyscy jesteśmy wezwani do ponownego odkrycia wartości reformy liturgicznej poprzez zachowanie prawdy i piękna obrządku, który nam ona dała. Jesteśmy świadomi, że aby się to stało konieczna jest odnowiona i stała formacja liturgiczna zarówno kapłanów, jak i wiernych świeckich".

W załączeniu do listu Kongregacja opublikowała zestawienie podniesionych wątpliwości i odnośnych odpowiedzi.

Konkretnie:

W przypadku, gdy nie ma możliwości wskazania kościoła, oratorium lub kaplicy, które mogłyby pomieścić wiernych celebrujących w Missale Romanum z 1962 roku, biskup diecezjalny może zwrócić się do Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów o dyspensę od przepisu Motu Proprio Traditionis custodes i zezwolić na celebrację w kościele parafialnym. Jeśli zostanie znalezione inne odpowiednie miejsce, pozwolenie zostanie cofnięte.

Nie będzie możliwe sprawowanie sakramentów przy pomocy Rituale Romanum i Pontificale Romanum sprzed reformy liturgicznej Soboru Watykańskiego II.

Następnie Kongregacja ustala, że jeśli prezbiter, któremu pozwolono na używanie Missale Romanum z 1962 r., nie uzna ważności i prawowitości koncelebry - odmawiając koncelebry, w szczególności podczas Mszy św. krzyżma - nie będzie mógł nadal korzystać z tego pozwolenia.

W sprawowaniu Eucharystii według Mszału Rzymskiego z 1962 r. będzie można używać pełnego tekstu Biblii do czytań, wybierając perykopy wskazane w tymże Mszale.

Następnie powtórzono, że aby biskup diecezjalny mógł udzielić prezbiterom wyświęconym po opublikowaniu Motu Proprio Traditionis custodes pozwolenia na celebrację według Missale Romanum z 1962 roku, musi być upoważniony przez Stolicę Apostolską, i że pozwolenie na celebrację według Missale Romanum z 1962 roku może być udzielone na określony czas.

Upoważnienie do celebracji z użyciem Missale Romanum z 1962 r., udzielone przez biskupa diecezjalnego, jest ważne tylko na terenie jego diecezji. Ponadto, w przypadku nieobecności lub niemożności upoważnionego kapłana, osoba, która go zastępuje, musi również posiadać formalne upoważnienie. Diakoni również muszą mieć upoważnienie.

Prezbiter, który jest upoważniony do odprawiania według Mszału Rzymskiego z 1962 r., a który z racji swego urzędu odprawia także w dni powszednie posługując się Mszałem Rzymskim według reformy Soboru Watykańskiego II, nie może oprawiać drugiej Mszy św. (binować) używając Mszału Rzymskiego z 1962 r. Ponadto prezbiter, upoważniony do odprawiania według Mszału Rzymskiego z 1962 r., nie może odprawiać tego samego dnia z użyciem tego samego Mszału dla innej grupy wiernych, która otrzymała upoważnienie.