Design sprzed wieków

Dzięki badaniom na pięciu kamieniach odkryto uprzednio nieznane, niewidoczne dla oka nacięcia naskalne ukryte pod zewnętrzną, ciemniejszą warstwą grubości 1-3 mm powstałą wskutek zjawisk atmosferycznych - donoszą media.

Skan przeprowadzony na 83 zachowanych kamieniach, zgromadził 850 gigabajtów informacji, którą szczegółowo przeanalizowano. Spośród 72 wykrytych wizerunków naskalnych 71 przedstawia broń obuchową przypominającą toporki, a jeden sztylet.

Według "The Independent", archeologiczne rewelacje mają duże znaczenie dla zrozumienia, co działo się w Stonehenge. O kamiennym kręgu wiadomo, że jego najstarsza część pochodzi z połowy trzeciego tysiąclecia p.n.e i była świątynią słońca zsynchronizowaną z letnim i zimowym przesileniem.

W późniejszych okresach Stonehenge służyło również innym funkcjom, w tym religijnym, których sens pozostaje nieznany.

W latach 1800-1500 lat p.n.e wokół najstarszej części powstały mniejsze kręgi i miejsca rytualnego pochówku. Z tego okresu pochodzą, jak się sądzi zagadkowe skalne reliefy wyobrażające toporki i sztylety. Mogą sugerować, że kamienny krąg został odnowiony, bądź zaczął służyć nowej, religijnej funkcji.

W tradycji ludów indoeuropejskich topór bez trzonka z ostrzem skierowanym w górę pełnił funkcję magicznego talizmanu ochraniającego ludzi, ich domostwa i plony przed szkodami wywołanymi przez pioruny i ulewne burze.

Niewykluczone, że toporki zostały wyryte w skale, jako ofiara wotywna dla przebłagania bóstwa, któremu przypisywano wpływ na burzliwą pogodę - sugeruje "The Independent". Inna teoria głosi, że topory wskazujące w górę i sztylety wskazujące w dół mogą mieć jakiś związek z pogrzebami.

Skan ujawnił też, że do Stonehenge podchodziło się od strony północno-wschodniej specjalną procesjonalną drogą, której układ przestrzenny był skoordynowany z obu przesileniami: letnim i zimowym. Ustalono też, że prehistoryczni kamieniarze posługiwali się dwoma różnymi technikami obróbki kamieni.

Stonehenge (dosł. kamienny żywopłot) w hrabstwie Wiltshire niedaleko Salisbury od 1986 r. jest na liście światowego dziedzictwa UNESCO. To jeden z najbardziej znanych obiektów turystycznych w świecie, starszy o kilkaset lat od piramidy Cheopsa. Odwiedza go ok. 1 mln ludzi rocznie, z czego połowa to obcokrajowcy. W lipcu przystąpiono do odnowienia miejsca nakładem 27 mln funtów.