Jest cud!

Według źródeł watykańskich prefekt Kongregacji kard. José Saraiva Martins przedstawi wykaz 19 kandydatów do beatyfikacji i kanonizacji, wśród nich założycielkę Zgromadzenia Misjonarek Miłości, na posiedzeniu tej dykasterii 20 grudnia z udziałem Jana Pawła II. W październiku ub.r. watykańska komisja lekarzy i teologów potwierdziła cudowny charakter wyleczenia kobiety indyjskiej Monik Besra, cierpiącej na złośliwego guza brzusznego. Jeśli na najbliższym posiedzeniu Kongregacji sprawa Matki Teresy zostanie ostatecznie zatwierdzona, jej beatyfikacja mogłaby nastąpić już w maju przyszłego roku. Matka Teresa z Kalkuty (świeckie imię i nazwisko: Gonxha Bojaxhiu) urodziła się 26 sierpnia 1910 w rodzinie albańskiej w Skopje, stolicy dzisiejszej Macedonii. Od najmłodszych lat czuła w sobie powołanie zakonne i gdy miała 18 lat, wstąpiła do irlandzkiego zgromadzenia loretanek, przyjmując imię Maria Teresa od Dzieciątka Jezus. Niebawem wyjechała na misje do Kalkuty i tam 24 maja 1937 złożyła śluby wieczyste. Zetknięcie się z ogromną nędzą i cierpieniami ludzi wstrząsnął nią do tego stopnia, że po kilku latach postanowiła założyć oddzielne zgromadzenie zakonne, które zajęłoby się tylko tymi najbiedniejszymi. Stało się to możliwe w 1946 - powołała wówczas do życia w Kalkucie Zgromadzenie Misjonarek Miłości, które zatwierdzenie papieskie uzyskało 7 października 1950 r. Chociaż od początku miało ono charakter bardzo rodzimy, indyjski, podkreślany m.in. przez strój zakonny - białe hinduskie sari z błękitną obwódką - bardzo szybko zaczęło się ono szerzyć także poza Indiami. Obecnie na całym świecie liczy ono ponad 4,5 tys. sióstr. Matka Teresa założyła również (lub pomagała przy zakładaniu) zgromadzenie męskie (Misjonarze Miłości, 1963), dwa kontemplacyjne: żeńskie i męski oraz Międzynarodowe Stowarzyszenie Współpracowników Matki Teresy. Opiekowała się nie tylko najuboższymi i najbardziej potrzebującymi, m.in. pariasami, chorymi na AIDS, więźniami itp., ale także bezdomnymi dziećmi i była wielką przeciwniczką przerywania ciąży, które uważała za największą zbrodnię naszych czasów. W dowód uznania dla swej niezmordowanej działalności na tych wszystkich polach otrzymała liczne międzynarodowe odznaczenia i wyróżnienia, z Pokojową Nagrodą Nobla na czele (w 1979 r.). Odwiedziła kilkakrotnie Polskę. Zmarła w szpitalu w Kalkucie 5 września 1997 r. Wobec ogromnej popularności Matki Teresy i powszechnego przekonania o jej świętości Jan Paweł II wydał już w 1999 r. wyjątkowo zezwolenie na wszczęcie procesu beatyfikacyjnego, przed upływem wymaganych przez przepisy kościelne 5 lat od śmierci kandydata na ołtarze. Obecnie proces ten dobiega końca.