Synod się zakończył. Różnych rzeczy od niego oczekiwano. Dlatego warto
przyjrzeć się różnym zamieszonym w polskiej prasie opiniom na jego temat.
Nasz Dziennik: Eucharystyczna konsekwencja
Po trzech tygodniach pracy w Watykanie zakończyło się XI Zgromadzenie Zwyczajne Synodu Biskupów nt. Eucharystii. W sobotę - ostatnim dniu obrad - program przewidywał dwie ostatnie kongregacje generalne. Przedpołudniowe spotkanie poświęcono głosowaniu nad propozycjami do przyszłej adhortacji apostolskiej, a popołudniowe - podaniu jego wyników. W tym również dniu Ojciec Święty podjął ojców synodalnych obiadem.
Benedykt XVI przyjął uczestników obrad synodalnych w holu auli Pawła VI. Radio Watykańskie poinformowało, że za stołem wraz z Ojcem Świętym zasiadło 250 biskupów z 118 krajów, którzy uczestniczyli w XI Zgromadzeniu Zwyczajnym Synodu Biskupów nt. Eucharystii.
W ostatnim dniu obrad podany został skład posynodalnej rady sekretariatu generalnego Synodu Biskupów. Liczy ona 15 członków, pochodzących w części z wyboru ojców synodalnych, a w części z nominacji Papieża.
Synod Biskupów opracował zestaw końcowych propozycji, które zostały odczytane w sobotę po południu, na 21. kongregacji generalnej. Ich nieoficjalna wersja została opublikowana w Watykanie. Jak przypomniało Radio Watykańskie, zwyczajowo propozycje takie objęte były tajemnicą i przekazywane Papieżowi do uwzględnienia w redakcji posynodalnej adhortacji apostolskiej. Obecnie Benedykt XVI otrzymał łaciński oryginał tekstu. Równocześnie Ojciec Święty zdecydował, by jego włoska wersja robocza została upubliczniona. Dokument składa się z 50 propozycji podzielonych na 3 części.
Część pierwsza nosi tytuł "Lud Boży wychowywany do wiary w Eucharystię" i rozpoczyna się od refleksji teologicznej. Zachęca kapłanów do podejmowania wszelkich starań, aby wierni mieli możliwość uczestnictwa w Mszach Świętych. Eucharystia jest widzialnym znakiem jedności i różnorodności Kościoła, dlatego może być punktem dialogu zarówno z prawosławiem, jak i z Kościołami powstałymi w wyniku reformacji.
Ojcowie synodalni zachęcają też do organizowania adoracji eucharystycznych. Wskazują na związek Eucharystii z innymi sakramentami. Dostrzegają potrzebę odnowionej pedagogii nawrócenia, która przywróciłaby praktykę częstszej, indywidualnej spowiedzi. Jednoczące działanie Eucharystii ukazane jest również w kontekście sakramentu małżeństwa. Natomiast tam, gdzie odczuwa się dotkliwy brak kapłanów, zalecają organizowanie nabożeństw Słowa, jednak w formie odmiennej od Mszy Świętej.
Ojcowie synodalni potwierdzili znaczenie celibatu w praktyce Kościoła łacińskiego i potrzebę wyjaśnienia jej wiernym. Zaznaczyli jednocześnie konieczność poszanowania tradycji Kościołów wschodnich. Wiele miejsca poświęcono duszpasterstwu powołaniowemu.
W rozdziale dotyczącym katechezy i mistagogii ojcowie synodalni proponują większą integrację sakramentów inicjacji chrześcijańskiej oraz pogłębienie teologiczne i duszpasterskie bierzmowania. Autorzy tekstu podkreślają znaczenie Eucharystii dla duszpasterstwa i proponują wprowadzanie nowych form katechezy, dostosowanych do różnych sytuacji i kultur. Zwracają uwagą na rolę rodziny we wprowadzaniu dzieci w tajemnice sakramentalne.
Druga część, "Propositiones", dotyczy udziału Ludu Bożego w sprawowaniu Eucharystii. Podkreślono ścisły związek łączący Słowo Boże z Eucharystią. Dla zrozumienia tej prawdy przez wiernych potrzeba lepszej katechezy biblijnej, a także homilii komentujących czytania bądź kazań tematycznych poświęconych poszczególnym zagadnieniom wiary chrześcijańskiej. Należałoby się także zatroszczyć o bardziej aktywne uczestnictwo wiernych w liturgii, między innymi poprzez większą inkulturację. Potrzeba przy tym, aby biskupi w jednoznaczny sposób przeciwdziałali nadużyciom w sprawowaniu Eucharystii, na przykład zastępowaniu tekstów liturgicznych innymi treściami. Także architektura i sztuka otaczające miejsce celebracji powinny być odpowiednio dobrane, a miejsce przechowywania Najświętszego Sakramentu godne i widoczne.