Dziewiąty Dzień Judaizmu w Polsce

Zburzenie muru pozwoliło na włączenie dziejów narodów pogańskich w historię Izraela. Religijna historia Izraela stała się także historią narodów. „Proces ten ma dwie strony. Narody mogą włączyć się do wspólnoty obietnic danych Izraelowi, wstępując do wspólnoty Boga Jedynego, który teraz staje się i musi się stać drogą dla wszystkich, gdyż jest tylko jeden Bóg i dlatego Jego wola jest prawdą dla wszystkich. Z drugiej strony oznacza to, że wszystkie narody - bez zniesienia szczególnego posłannictwa Izraela - dzięki włączeniu do woli Boga i przyjęciu Dawidowego królestwa stają się braćmi i współuczestnikami obietnic danych narodowi wybranemu, stają się wraz z nim ludem Bożym” (J. Ratzinger, Wielość religii i jedno przymierze, s. 17-18). Proces ten nie mógł dokonać się bez wcześniejszego rozwoju historii zbawienia w narodzie żydowskim; narody przyszły później, ponieważ: „Zbawienie bierze początek od Żydów” (J 4, 22). Według chrześcijańskiego wyznania wiary nie istnieją więc dwa przymierza, lecz tylko jedno ponawiane przymierze. Właśnie do tego jednego, jedynego przymierza, zawartego kiedyś z patriarchami, otrzymaliśmy dostęp dzięki Chrystusowi, który zburzył „mur podziału”, wrogość dzielącą ludzkość, Żydów od pogan. Sam Chrystus pozostaje dla chrześcijan wypełnieniem, celem i kresem tego przymierza (Ga 3, 24). Czterdziestej rocznicy ogłoszenia Nostra aetate na całym świecie towarzyszyło wiele naukowych sesji. Najważniejszą z nich była trzydniowa międzynarodowa konferencja zorganizowana w Rzymie na Uniwersytecie Gregoriańskim (25-28 września 2005). Zatytułowana, Nostra aetate dzisiaj. Refleksje po 40 latach od wezwania do nowej ery relacji międzyreligijnych”, zwracała uwagę na postęp, jaki dokonał się po 40 latach od jej publikacji oraz na przyszłe wspólne zadania. Wskazała na fundamentalne znaczenie, jakie dla zmiany klimatu w relacjach z judaizmem miał pontyfikat Jana Pawła II. Żydzi postrzegani niegdyś jako naród, który miał się błąkać i pokutować za swe winy, są dziś określani mianem starszych braci. Wyznawcy wszystkich religii muszą zespolić swe wysiłki w walce z terroryzmem, ubóstwem, laicyzacją i niszczeniem środowiska naturalnego człowieka W konferencji wzięło udział wielu wybitnych specjalistów z całego świata. O znaczeniu tego dokumentu dla relacji Kościoła katolickiego z wyznawcami innych religii mówił przewodniczący Papieskiej Rady do spraw Dialogu Religijnego, arcybiskup Michael Fitzgerald: „Myślę, że szacunek to słowo kluczowe Nostra aetate. W dokumencie tym mówi się, że Kościół katolicki szanuje inne religie i wyznających je ludzi. Czyni tak ze względu na wartości zawarte w owych tradycyjnych religiach. Dokument powiada, że znajdują się w nich odblaski prawdy, że odnajdujemy w nich rzeczy prawdziwe i święte. To właśnie sprawiło, że Kościół zmienił swe stanowisko. Nie jest to podejście walki, próby zniszczenia innych religii, lecz usiłowanie zrozumienia i współpracy z ich wyznawcami.