Abp Gołębiewski: Ludzkość kręci bicz na samą siebie

Potem przyszły Prusy, ciężki okres dla katolików. Bismarck i Fryderyk II zaczęli sprowadzać tu urzędników protestanckich. Przed ostatnią wojną we Wrocławiu mieszkało 70 proc. protestantów i 30 proc. katolików. Nawet Berlin należał do diecezji wrocławskiej, na którą składał się olbrzymi obszar ze Śląskiem i Pomorzem. Potem było tu cesarstwo niemieckie, a od 1933 r. Trzecia Rzesza. We Wrocławiu żyła dynamiczna wspólnota żydowska. Nieopodal znajduje się cmentarz z grobami rodziców św. Teresy Benedykty od Krzyża. Postać św. Edyty Stein jest bardzo inspirująca. W domu, w którym mieszkała zorganizowana została izba pamięci i towarzystwo jej imienia. Stąd pochodził też Dietrich Bonhoeffer. Jego pomnik stoi przy kościele garnizonowym. Podczas wojny Wrocław został w 80 proc. zniszczony. Gdy nastała Polska, ludzie się wymienili. Przyszli ci ze Lwowa i z kresów południowo-wschodnich. Przynieśli wschodnie ciepło. Teraz są już w trzecim pokoleniu i stali się ludźmi Zachodu. Ale to ciepło pozostało i to ich wyróżnia. „Genius loci” Wrocławia wypowiedział się – w moim przekonaniu - najpełniej w tym, co zrobił kard. Bolesław Kominek jako współautor listu biskupów polskich do niemieckich. Była to profetyczna wizja przyszłości: „Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. Jaka jest specyfika religijna archidiecezji wrocławskiej? - Wrocław ma ok. 30 proc. dominicantes, a na wsi Dolnego Śląska nawet od 45 do 65 proc. Nasze miasto charakteryzują problemy duszpasterskie typowe dla wielkich aglomeracji. Dużym zmartwieniem jest ilość małżeństw niesakramentalnych. We Wrocławiu co trzecie małżeństwo się rozpada, zwłaszcza w dekanacie Wrocław-śródmieście. Wobec tego główne działania duszpasterskie kieruję na rodzinę. Druga równie ważna sprawa to duszpasterstwo młodzieży. We Wrocławiu jest 12 szkół wyższych, studiuje ok. 150 tys. młodych ludzi. To jest wielki kapitał tego miasta. Ponieważ sanktuaria maryjne znajdujące się wcześniej u nas, przeszły do wyodrębnionej diecezji świdnickiej, ustanowiłem w Sobótce nowe sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Matki Nowej Ewangelizacji. Rozpoczęliśmy też peregrynację po archidiecezji relikwii św. Joanny Beretty Molla. Jeśli chodzi o powołania, niestety jest spadek. Kiedy przyszedłem 5 lat temu, zastałem 52 kandydatów na pierwszym roku, teraz jest ich 14. Problem ten spędza mi sen z oczu. Przy każdej okazji mówię o powołaniach i o potrzebie modlitwy w tej intencji. W kurii opracowujemy specjalne, powołaniowe programy duszpasterskie. A podstawą jest przekazywanie zdrowych zasad w rodzinie. Następstwem kryzysu rodziny jest kryzys powołań. Ksiądz Arcybiskup jest członkiem Zespołu Episkopatu ds. Radia Maryja. Po niedawnych obchodach 17-lecia Radia, można odnieść wrażenie, że Episkopat jednoznacznie je popiera? - Jest to pytanie z tezą. 10 proc. czasu Radio to poświęca na sprawy społeczne i polityczne, a 90 proc. na formację religijną. Te 10 proc. o charakterze społeczno-politycznym faktycznie stwarza problemy. Nam jako biskupom zależy, aby nie był to program, który dzieli czy różni. To jest główną naszą troską. Natomiast trudno, żeby biskup zwalczał katechezy biblijne czy występował przeciw godzinkom. Ponadto słuchacze to nasi wierni. Mamy tam inteligencję, profesorów, ale mamy też ludzi prostych dla których takie Radio jest ważne. Nie trzeba więc likwidować Radia Maryja - tylko je ulepszać. Popełnilibyśmy samobójstwo, zamykając ten ośrodek ewangelizacji. Z Kościoła nie stworzymy „wydumanej elity”, która nie widzi prostego ludu. W ciągu wieków nieraz ten „prosty ludek” ratował Kościół. W czasach arianizmu biskupi się chwiali, gdyż Ariusz intelektualnie był szalenie atrakcyjny. Kościół ocalił prosty lud. Podsumowując: Program liturgiczny, modlitewny i katechetyczny w Radio Maryja jest prawidłowy. Chodzi o te 10 proc., aby je dobrze zagospodarować.