Biskup-nominat: Zmierzać zawsze w kierunku nieba

- Udaje się Ksiądz teraz do diecezji sosnowieckiej. Każdemu biskupowi towarzyszy hasło, zawołanie. Czy miał Ksiądz już czas pomyśleć nad swoim? Czasu było niewiele, ale już obrałem własne zawołanie. Będą nim słowa: „Facere voluntatem Tuam” – „Pełnić Twoją wolę”. Dlaczego to hasło? Muszę wyznać, że ogromne wrażenie wywarły na mnie rozważania Benedykta XVI z książki „Jezus z Nazaretu”. Sporo miejsca poświęcone tam jest tematowi wypełniania woli Pana Boga, jak z tym było w życiu Pana Jezusa. Bardzo mnie to zainspirowało. Drugi ważny powód: jest to zawołanie śp. abp. Kazimierza Majdańskiego, który był niejako moim ojcem. On mnie zachęcił i zafascynował problematyką życia, małżeństwa i rodziny. Miałem okazję mu się przypatrywać. To zawołanie podejmuję świadom tradycji w nim zawartej, a jednocześnie jako novum, które mam zamiar wnieść swoją działalnością i pracą duszpasterską. - Czy wiadomo już, kiedy i gdzie Ksiądz przyjmie sakrę biskupią? Chciałbym, ażeby konsekracja i objęcie diecezji, które nastąpi w tym samym dniu, dokonały się przed świętami Wielkanocy. Myślę, że może to mieć miejsce gdzieś pod koniec marca. - Sakrę przyjmie więc Ksiądz w Polsce? Tak. Idę do Kościoła sosnowieckiego, który ma przepiękną katedrę i wspaniałe duchowieństwo. Tam jest moje miejsce, gdyż tam mnie Ojciec Święty posyła. Jest taki piękny gest nałożenia pierścienia zaślubin. Z kim? Z tym Kościołem. Dlatego uważam, że moja sakra powinna być tam: w Sosnowcu, w tamtejszej katedrze. - Wierni oczekujący nowego biskupa zawsze są ciekawi, kim on jest jako człowiek. Co Ksiądz lubi, jak odpoczywa? Czy ma jakieś hobby? Chciałbym przypomnieć wydarzenie, które bardzo mi się podobało. Było to w Denver, na Światowym Dniu Młodzieży z Janem Pawłem II. Ja również w tym spotkaniu uczestniczyłem. Pamiętam, jak po Mszy św. z młodzieżą Papież udał się do ośrodka dla dzieci niepełnosprawnych i upośledzonych. Rozmawiał wówczas z tymi dziećmi. Pamiętam niezwykle ciekawy dialog. Jedno z tych dzieci zapytało Ojca Świętego, co najbardziej lubi jeść. Odpowiedział: „To, co mi dadzą – to lubię”. Ja też bym chciał powiedzieć: to, co mi dadzą, to lubię. Inne z tych dzieci pytało Ojca Świętego, czy lubi gumę do żucia. Papież odpowiedział: „Jeszcze nikt mi jej nie dał”. Te inteligentne odpowiedzi naszego Papieża bardzo mi się spodobały. I sam też tak chcę odpowiadać: to, co mi dadzą – to lubię. Oczywiście, będę się starał nie stwarzać swoją osobą problemów. Nie mam szczególnych wymagań, więc myślę, że będzie dobrze. - A ulubiony sport czy jakieś lektury – też Ksiądz dobierze wg maksymy „to, co dadzą”? Z tym będzie gorzej, bo bardzo lubię podróżować, poznawać świat, którego jestem ciekawy. Jestem również ciekawy drugiego człowieka. Miałem tę możliwość, że gdy byłem przy kard. Alfonso Lopezie Trujillo, przychodziło mnóstwo zaproszeń. Jeździliśmy na różne kongresy. Z tego czasu została mi ta ciekawość, żeby niejako bezpośrednio dotknąć człowieka, wsłuchać się w jego problemy, pocieszyć, a przy tym ubogacić się wiarą. Jestem więc ciekawy ludzi, także w kontekście tego, jak im pomóc oraz jak, ubogacając się ich doświadczeniem, zmierzać zawsze w kierunku nieba. Ważne, byśmy się nawzajem wspomagali. Bardzo lubię chodzić, podróżować i ta ciekawość świata mi została. - Na koniec: słowo do przyszłych diecezjan w dniu nominacji? Już przygotowuję projekt listu do moich ukochanych diecezjan. A dzięki życzliwości Radia Watykańskiego, teraz, u progu mojej posługi, pozdrawiam serdecznie wszystkich i każdego z osobna pragnę uściskać i się przywitać. Natomiast władzom państwowym sprawującym urząd na ziemi sosnowieckiej, diecezji, której przyjdzie mi pasterzować, przesyłam wyrazy szacunku i zapewniam o mojej otwartości na współpracę dla dobra człowieka, któremu one służą i któremu mam służyć i ja, jako następca Apostołów. Rozm. ks. J. Polak SJ