Prof. Brzeziński nagrodzony

- Dla mnie każda obecność w Polsce ma wielkie znaczenie - mówił laureat i dodał, że wizyty w kraju pozwalają mu zrekompensować niemożność uczestniczenia w jego życiu w poprzednich latach.

Prof. Brzeziński wyraził również zadowolenie, że poprzez swoją działalność mógł przyczynić się do zakończenia okresu zimnej wojny. Zwracając się do Rafała Dutkiewicza laureat wyraził uznanie dla postępów w rozwoju stolicy Dolnego Śląska. - To było zawsze polskie miasto, z którego Polacy są słusznie dumni - mówił.

Prof. Zbigniew Brzeziński jest jednym z najbardziej znaczących politologów amerykańskich i ważną postacią amerykańskiej polityki. Urodził się w szlacheckiej rodzinie w Warszawie w 1928 r. Jego ojciec Tadeusz Brzeziński był polskim dyplomatą. W 1938 r. wyjechał wraz z rodziną na placówkę do Montrealu.

Rodzina Brzezińskich pozostała w Kanadzie, dlatego Zbigniew Brzeziński tam właśnie rozpoczął studia, które kontynuował później na Harvard University w Stanach Zjednoczonych. Ameryka stała się od końca lat pięćdziesiątych XX wieku jego drugą ojczyzną. Na nowojorskim Uniwersytecie Columbia kierował Instytutem Badań nad Komunizmem.

W latach 1977-1981 prof. Zbigniew Brzeziński był doradcą do spraw bezpieczeństwa narodowego prezydenta Jimmy’ego Cartera. Doradzał także w kampanii prezydenckiej Johna F. Kennedy’ego i wspierał kampanię Lyndona Johnsona.

Przez cały czas utrzymywał stałe kontakty z Polską i wspierał opozycjonistów. Prof. Z. Brzeziński jest autorem wielu książek, m.in. o bloku sowieckim czy narodzinach i upadku komunizmu w XX wieku. Wśród wielu odznaczeń, jakie posiada są Medal Wolności (najwyższe odznaczenie cywilne przyznawane przez prezydenta Stanów Zjednoczonych) oraz Order Orła Białego (najwyższe odznaczenie Rzeczypospolitej Polskiej).

Uroczystość wręczenia Nagrody im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego odbyła się w sobotę 7 czerwca na dziedzińcu Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu.

Nagroda, której 11. laureatem został prof. Brzeziński została ustanowiona 4 czerwca 2004 r. przez Jana Nowaka-Jeziorańskiego, Prezydenta Wrocławia, Uniwersytet Wrocławski, Zakład Narodowy im. Ossolińskich oraz Kolegium Europy Wschodniej.

Wręczenie lauru co roku związane jest z rocznicą wyborów czerwcowych z roku 1989 r. Nagradzane zostają osoby bądź instytucje, których życie, działalność i aktywność przyczyniły się lub przyczyniają do tworzenia struktur niepodległej Polski oraz budowy społeczeństwa obywatelskiego.

Dotychczasowymi laureatami Nagrody Jana Nowaka Jeziorańskiego byli:

W roku 2013: Instytut Literacki (fr. Institut Littéraire) - polskie wydawnictwo emigracyjne, powstał z inicjatywy Jerzego Giedroycia wiosną 1946 r. w Rzymie przy 2 Korpusie Polskim pod nazwą Casa Editrice "Lettere", gdzie prowadził szeroką działalność wydawniczą na potrzeby wojska oraz realizował własne plany edytorskie.

W roku 2012: Valdas Adamkus - były prezydent Litwy w latach 1998-2003 oraz 2004-2009, przewodniczący "Rady Amerykanów Litewskiego Pochodzenia", odznaczony m. in. Orderem Orła Białego (w 1999 r.). Nagroda została przyznana za konsekwentne wspieranie idei współdziałania państw Europy Środkowej i Wschodniej, zwłaszcza zaś Polski i Litwy.

W roku 2011: Jerzy Koźmiński - prezes Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności. Nagroda została przyznana za skuteczność w działaniach na rzecz wstąpienia polski do NATO oraz konsekwentne wspieranie przemian rynkowych i demokratycznych w Europie Środkowej i Wschodniej.

W roku 2010: prof. Leszek Balcerowicz.

W roku 2009: Václav Havel, prezydent Czech w latach 1993-2003.

W roku 2008: prof. Siergiej Kowaliow.

W roku 2007: ks. Jean-Marie Kardynał Lustiger.

W roku 2006: Stanisław Szuszkiewicz - pierwszy prezydent niepodległej Białorusi.

W roku 2005: George Bush Senior - 41. Prezydent Stanów Zjednoczonych.

W roku 2004: Tadeusz Mazowiecki - premier pierwszego po II wojnie światowej niekomunistycznego rządu.