Zrównać homozwiązki z małżeństwami

Rezolucja została przyjęta niespełna tydzień po ogłoszeniu planu działań Komisji Europejskiej na rzecz LGBTI.

Na ostatniej sesji plenarnej Parlamentu Europejskiego w Strasburgu we czwartek, 17 grudnia, posłowie przyjęli sprawozdanie w sprawie Rocznego sprawozdania dotyczącego praw człowieka i demokracji na świecie za rok 2014 oraz polityki UE w tym zakresie (2015/2229(INI) (pos. spraw.: C. Dan Preda). Część postanowień sprawozdania zawiera rozwiązania wykraczające poza kompetencje UE oraz raportującej Komisji, promujące rozwiązania nacechowane ideologicznie oraz pozostające w sprzeczności z polskim ładem konstytucyjnym.

Największe kontrowersje budzi promowanie równości homoseksualistów, biseksualistów, osób transgenderycznych oraz hermafrodytów (LGBTI), przy jednoczesnym marginalnym wspominaniu o dyskryminacji i ludobójstwie chrześcijan, chociaż wpisują się one w przedmiotowy zakres rezolucji. Chodzi tu w szczególności o wezwania do poszerzenia definicji dyskryminacji w odniesieniu do grup LGBTI (§37), szczególnie o przestępstwa z nienawiści z powodu orientacji seksualnej (§48). Zapisy rezolucji promują ideologię gender oraz koncepcję przemocy warunkowanej płcią (gender-based violence; §100). Przyjęta rezolucja wyraża nadto przekonanie, że najlepszą drogą do zwiększenia poziomu przestrzegania równości grup LGBTI jest umożliwienie im dostępu do instytucji prawnych za pośrednictwem zarejestrowanego związku partnerskiego lub małżeństwa (§92).

Należy zaznaczyć, że ustalanie tożsamości małżeństwa leży poza kompetencjami Unii Europejskiej. Wszelkie próby nacisku ze strony organów Unii naruszają zasady suwerenności i pomocniczości gwarantowane w traktatach założycielskich.

Postulaty te wpisują się w konsekwentnie promowaną od jakiegoś czasu politykę organów Unii Europejskiej i jej przedstawicieli. Przyjęty także niespełna tydzień wcześniej program działań Komisji Europejskiej na rzecz LGBTI jest również częścią tych działań.

Sprawozdanie posiada ponadto odniesienia do promowania usług z dziedziny zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, w tym do „bezpiecznej aborcji” (§112). Postanowienia te naruszają kluczową w prawie unijnym zasadę pomocniczości, ponieważ formułowanie i realizowanie polityki zdrowotnej pozostaje w kompetencji państw członkowskich (art. 168 TFUE).

Przyjęte sprawozdanie zawiera również pozytywne rozwiązania, do których należy zaliczyć odniesienia do ochrony praw człowieka (§1) oraz sprzeciw wobec terroryzmu (§11, §67, §122). Na szczególną uwagę zasługuje potępienie macierzyństwa zastępczego (tzw. surogacji), podważającej godność kobiety (§ 115). Parlament zauważa, że praktyka ta traktuje ciało kobiety i jej funkcje reprodukcyjne jak towar w celu osiągania zysku. Niemniej jednak głęboka ingerencja w prawo rodzinne oraz rozwiązania nacechowane ideologiczne osłabiają istotę sprawozdania jako całości.