Zawaliła się część pałacu Nerona

Zniszczeniu uległa część stropu o powierzchni około 60 metrów kwadratowych w galerii ze sklepieniem w okazałym pałacu, zbudowanym w I w. n.e. za czasów panowania cesarza Nerona (54-68 r. n.e.), znanym pod łacińską nazwą Domus Aurea (Złoty Dom).

Pałac Nerona - którego wznoszenie rozpoczęto w 64 r. - według starożytnych opisów był wielkim kompleksem budowli o powierzchni około 80 hektarów, zajmującym część miasta między wzgórzami Palatynu i Eskwilinu.

Ukończona część pałacu posiadała pełne przepychu zdobienia, w tym malowidła, mozaiki - także sufitowe - oraz złocone sklepienie jednej z sal.

Cesarz Neron korzystał z pałacu krótko, do swojej śmierci w 68 r., a w jego ukończonej części mieszkał później cesarz Wespazjan (69-79 r. n.e.) oraz cesarz Tytus Flawiusz (79-81 r. n.e.).

Na terenie kompleksu pałacowego Złotego Domu Nerona powstało w późniejszych okresach wiele słynnych rzymskich budowli, np. Koloseum, termy Trajana i Świątynia Wenus i Romy.

Pozostałości pałacu Nerona przez stulecia pozostawały pod grubą warstwą ziemi w niecce między wzgórzami aż do XVI w., kiedy renesansowi uczeni rozpoczęli badania okresu cesarskiego w starożytnym Rzymie i stopniowo odsłaniane były ruiny pałacowych budowli.

Pałac Nerona w 1999 roku został ponownie otwarty po 18 latach prac archeologicznych i renowacyjnych, związanych z problemami konstrukcyjnymi i przenikaniem wody do jego dolnych części.