Przemoc nie jest oznaką siły, lecz słabości

Zaraz po wprowadzeniu stanu wojennego organizował pomoc charytatywną dla ludzi prześladowanych i skrzywdzonych. Starał się być na procesach tych, którzy byli aresztowani za przeciwstawianie się prawu stanu wojennego. Prowadził pogrzeb Grzegorza Przemyka, zakatowanego przez milicję, oraz zorganizował pierwszą pielgrzymkę ludzi pracy na Jasną Górę, gdzie 18 września 1983 r. odprawił dla nich Mszę św. Jednak najwymowniejszym wyrazem wsparcia duchowego dla „Solidarności” były organizowane przez ks. Jerzego co miesiąc od 28 lutego 1982 r. w kościele św. Stanisława Kostki w Warszawie Msze św. za ojczyznę.

Ks. Jerzy Popiełuszko odznaczył się działalnością duszpasterską i nauczaniem o wolności opartym na przesłaniu: „Zachować godność człowieka to pozostać wewnętrznie wolnym, nawet przy zewnętrznym zniewoleniu”, niezłomnością i odwagą w ukazywaniu prawdy („Zła się nie ulękniemy”, „Zasadniczą sprawą przy wyzwalaniu człowieka i narodu jest przezwyciężenie lęku”), ofiarnością we wspieraniu prześladowanych robotników, działaczy związkowych i innych pokrzywdzonych przez władze PRL. Zyskał nie tylko popularność, ale przede wszystkim autorytet i poparcie milionów Polaków. Władze PRL uznały w całości działalność ks. Jerzego Popiełuszki za „krytykę i sprzeciw wobec systemu komunistycznego”.

Został porwany i zamordowany przez funkcjonariuszy reżimu komunistycznego, którzy wymierzyli mu za to karę, torturując bezlitośnie i zrzucając w nurt Wisły z zapory pod Włocławkiem, gdy wracał z Mszy św. odprawianej w parafii pw. Świętych Polskich Braci Męczenników w Bydgoszczy (19.10.1984 r.). Jego śmierć stała się nowym zaczynem dążeń do wyzwolenia kraju, zgodnie ze słowami „nie można zadać rany śmiertelnej czemuś, co jest nieśmiertelne. Nie można uśmiercić nadziei”.

Działalność i śmierć męczeńska ks. Jerzego Popiełuszki odegrała ogromną rolę w przemianach mentalnych mieszkańców Polski w połowie lat 80. ubiegłego wieku. Przede wszystkim ks. Popiełuszko zjednoczył duchowo i mentalnie mieszkańców Polski wokół wartości transcendentalnych, patriotycznych i społecznych, stanowiących rdzeń poczucia wewnętrznej wolności. Dzięki temu społeczeństwo utrzymało wolę stworzenia demokratycznego i suwerennego państwa polskiego, opierając się na ideach solidarności. Warunkiem osiągnięcia tego celu było mocne trzymanie się wskazania swojego charyzmatycznego i profetycznego przewodnika duchowego: „Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj”, gdyż „Przemoc nie jest oznaką siły, lecz słabości.”

Prawdy głoszone przez tej rangi nauczyciela wolności, jakim był bł. ks. Jerzy Popiełuszko, zostały przez niego przypieczętowane własną krwią męczeńską. Jego pogrzeb stał się zgromadzeniem agoralnym w przestrzeni otaczającej kościół św. Stanisława Kostki w Warszawie, budzącym nadzieję na pełne wyzwolenie w sposób pokojowy i zgodny z zasadami chrześcijańskimi społeczeństwa dążącego do demokracji, sprawiedliwości społecznej i prawdy.

* Prof. Adam Biela, Katedra Psychologii Organizacji i Zarządzania KUL.