Rzym: Siedem cnót zakonika

Pierwsza część dokumentu poświęcona jest trudnościom, jakie napotyka obecnie życie konsekrowane. Wśród problemów społecznych wymienia się wzrastające ubożenie wielu środowisk, szerzenie się wojen i terroryzmu, a także koncentrację władzy gospodarczej. Osoby zakonne często stają także wobec swoistego spoganienia różnych instytucji, w tym także kościelnych. W tym kontekście tracą na znaczeniu podziały na różne zakony i zgromadzenia; ich członkowie stają się coraz bardziej jedną wielką rodziną. Druga część dokumentu skupia się na rozwoju życia duchowego osób konsekrowanych. Podkreśla się tu znaczenie ewangelicznych postaci Samarytanki i Dobrego Samarytanina jako ikon-symboli odzwierciedlających istotę zakonności. Trzecia część końcowego przesłania Światowego Kongresu Życia Konsekrowanego zawiera praktyczne wskazówki dotyczące postulowanych postaw i wyzwań w życiu osobistym. Wymienia się tu między innymi „siedem cnót” współczesnego zakonnika, a wśród nich duchową wolność i głębię, otwartość, kreatywność, pokojowe usposobienie i prostotę.