Indie: zakaz handlowania kobiecym ciałem

Izba niższa parlamentu przyjęła w sposób definitywny przepis zakazujący w całym kraju surogactwa w celach komercyjnych. Prawo przewiduje jednak wyjątki.

Od 2002 r., kiedy surogactwo zostało prawnie zaakceptowane, Indie stały się głównym celem turystyki prokreacyjnej. Dziesięć lat później ONZ oszacowała, że roczny przychód z wynajmowania łona kobiety wynosił 400 mln dolarów, gdzie na świat przychodziło w ten sposób 25 tys. dzieci rocznie. Nowe prawo uderza przede wszystkim w ponad 3 tys. prywatnych klinik, których działalność staje się teraz nielegalna.

Dalej jednak pozostaje nierozwiązany problem moralny i antropologiczny, ze względu do dopuszczone wyjątki. Prawo pozwala na „macierzyństwo zastępcze” pod warunkiem, że jest ono nieodpłatne, między osobami z tej samej rodziny. Surogatką musi więc być siostra, kuzynka lub ciocia jednej z osób starających się o dziecko. Wyjątek przewidziany jest tylko dla par narodowości indyjskiej, ze stwierdzoną bezpłodnością, będących małżeństwem przez co najmniej pięć lat.

Sytuację komentuje mecenas Francesco Cavallo zajmujący się obroną praw człowieka. "Z pewnością zdumiewający jest fakt, że od kraju jakim są Indie, gdzie nie ma takiej tradycji jurydycznej jak np. w Europie, dostajemy lekcję tego typu. Jest to potwierdzenie, że tzw. wynajmowanie macicy to w rzeczywistości handel kobiecym ciałem, handel niegodziwy – wyjaśnia Cavallo. – Tego typu kontrakty są z pewnością nieważne. Każde zarządzenie tego rodzaju powinno być niedopuszczalne. Indie prawdopodobnie dochodzą do całkowitego zakazu surogactwa jako pierwsze, ponieważ były krajem najbardziej znękanym tym procederem w tym sensie, że wyzysk koncernów międzynarodowych trudniących się surogactwem koncentrował się na Indiach, gdzie najłatwiej było znaleźć młode kobiety, które podjęłyby się takiej praktyki z powodów ekonomicznych".