Mówiłem do całego Zachodu

W równie uroczystej atmosferze udałem się do Opactwa Westminsterskiego: po raz pierwszy Następca Piotra wszedł do świątyni, symbolu starożytnych korzeni chrześcijańskich tego kraju. Recytacja Nieszporów wraz z przedstawicielami różnych wspólnot chrześcijańskich Zjednoczonego Królestwa była ważnym momentem w stosunkach między Kościołem katolickim a Wspólnotą Anglikańską. Kiedy wspólnie oddaliśmy cześć przy grobie świętego Edwarda wyznawcy, a chór śpiewał: „Congregavit nos in unum Christi amor”, wszyscy wielbiliśmy Boga prowadzącego nas na drodze do pełnej jedności.

W sobotę rano spotkanie z premierem otworzyło cykl spotkań z wybitnymi przedstawicielami świata brytyjskiej polityki. Następnie miała miejsce celebracja eucharystyczna w katedrze westminsterskiej, poświęcona Najdroższej Krwi Pańskiej. Był to niezwykły moment wiary i modlitwy, który ukazał także bogatą i cenną tradycję muzyki liturgicznej „rzymskiej” i „angielskiej”. Wzięli w niej udział przedstawiciele różnych aspektów życia Kościoła, zjednoczonych duchowo z rzeszami wierzących długiej historii chrześcijańskiej tej ziemi. Odczuwam radość z powodu spotkania wielu młodych ludzi, którzy uczestniczyli w tej Mszy św. na zewnątrz katedry. Poprzez swą obecność pełną entuzjazmu, a jednocześnie uważną i gorliwą wykazali oni gotowość do czynnego udziału w nowej epoce odważnego świadczenia wiary, rzeczywistej solidarności, hojnego zaangażowania w służbie Ewangelii.

W Nuncjaturze Apostolskiej spotkałem się z niektórymi ofiarami nadużyć duchowieństwa i zakonników. Był to moment intensywnego wzruszenia i modlitwy. Nieco później spotkałem się także z grupą specjalistów i wolontariuszy odpowiedzialnych za ochronę dzieci i młodzieży w środowiskach kościelnych. Jest to aspekt szczególnie ważny i obecny w zaangażowaniu duszpasterskim Kościoła. Podziękowałem im i zachęciłem do dalszej pracy, która wpisuje się w długą tradycję Kościoła troski o szacunek, edukację i kształtowanie nowych pokoleń. Również w Londynie odwiedziłem następnie dom spokojnej starości prowadzony przez Małe Siostry Ubogich. Swój cenny wkład w to dzieło wnosi wiele pielęgniarek i wolontariuszy. Ten ośrodek pomocy jest znakiem wielkiego szacunku, jaki Kościół miał zawsze dla osób starszych, jak również wyraz zaangażowania brytyjskich katolików w poszanowanie dla życia, bez względu na wiek lub stan.

Jak powiedziałem, kulminacyjnym punktem mojej wizyty w Zjednoczonym Królestwie była beatyfikacja kardynała Johna Henry Newmana, wybitnego syna Anglii. Została ona poprzedzona i przygotowana specjalnym czuwaniem modlitewnym, które miało miejsce w sobotni wieczór w Londynie, w Hyde Parku, w atmosferze głębokiego skupienia. Wielu wiernym, zwłaszcza młodym, chciałem ponownie przypomnieć świetlaną postać kardynała Newmana, intelektualisty i człowieka wiary, którego orędzie duchowe można podsumować w świadectwie, że droga sumienia nie jest zamknięciem we własnym „ja”, lecz otwarciem, nawróceniem i posłuszeństwem Temu, który jest Drogą, Prawdą i Życiem. Obrzęd beatyfikacji odbył się w Birmingham podczas uroczystej niedzielnej celebracji eucharystycznej, w obecności wielkiego tłumu wiernych, którzy przybyli z całej Wielkiej Brytanii i Irlandii, oraz przedstawicieli wielu innych krajów. To wzruszające wydarzenie jeszcze bardziej uwypukliło postać naukowca o wybitnej inteligencji, znamienitego pisarza i poety, mądrego Bożego człowieka, którego myśl oświeciła wiele sumień i nadzwyczaj fascynuje po dziś dzień. Niech inspirują się jego myślą i dziełem w sposób szczególny wierni i wspólnoty kościelne Zjednoczonego Królestwa, aby i w naszych czasach ta szlachetna ziemia nadal wydawała obfite owoce życia ewangelicznego.

Spotkanie z Konferencją Episkopatu Anglii i Walii oraz episkopatem Szkocji, zakończyło dzień wielkiego święta i intensywnej wspólnoty serc Wspólnoty Katolickiej w Wielkiej Brytanii.

Drodzy bracia i siostry, podczas mojej wizyty w Zjednoczonym Królestwie chciałem, jak zawsze przede wszystkim wesprzeć wspólnotę katolicką, zachęcając ją do niestrudzonej pracy, aby broniła niezmiennych prawd moralnych, które podjęte na nowo, oświecone i potwierdzone przez Ewangelię, są podstawą społeczeństwa prawdziwie ludzkiego, sprawiedliwego i wolnego. Pragnąłem też mówić do serc każdego z mieszkańców Zjednoczonego Królestwa, nikogo nie wyłączając, o prawdziwej naturze człowieka, o jego najgłębszych potrzebach i ostatecznym przeznaczeniu. Zwracając się do obywateli tego kraju, leżącym na skrzyżowaniu kultury i gospodarki światowej, miałem na myśli cały Zachód, prowadząc dialog z argumentami tej cywilizacji i przekazując zawsze aktualną prawdę Ewangelii, którą jest ona przeniknięta. Ta podróż apostolska umocniła we mnie głębokie przekonanie: starodawne narody Europy mają «duszę chrześcijańską», która jest ściśle zespolona z duchem i dziejami poszczególnych narodów, a Kościół nie przestaje pracować, aby owa tradycja duchowa i kulturowa była nieustannie żywa.

Błogosławiony John Henry Newman, którego postać i pisma zachowują nadal niesłychaną aktualność zasługuje, by znali go wszyscy. Niech on wspiera postanowienia i wysiłki chrześcijan, aby „wszędzie rozprzestrzeniał się zapach Chrystusa, aby całe ich życie było jedynie tylko promieniowaniem Jego życia”, jak mądrze pisał on w swej książce „Promieniować Chrystusem”.