Posłuszeństwo wynika z miłości

Kazanie wygłosił o. Paweł Solecki, franciszkanin z Przemyśla. Wyjaśniał, że konsekracja oznacza we wspólnocie Kościoła szczególne poświęcenie osoby lub rzeczy na wyłączną służbę Bogu i tak jak ołtarz lub kościół konsekrowany służy tylko sprawowaniu kultu, tak osoba konsekrowana poświęca się wyłącznie służbie Bożej.

Stwierdził, że osoby konsekrowane powinny odznaczać się przede wszystkim miłością. „To właśnie miłość powinna być znakiem rozpoznawczym osoby konsekrowanej i jedynie miłość jest dowodem na autentyczność życia takiej osoby” – mówił kaznodzieja. Wskazał cztery jej wyznaczniki: miłość do Boga, Kościoła, własnej wspólnoty i innych ludzi.

Przywołując słowa papieża Jana Pawła II zauważył, że posługa ludzi oddanych Bogu jest potrzebna Kościołowi. Przypomniał, że wzorem całkowitego oddania się Ojcu jest Jezus Chrystus, dlatego Ojciec Święty nazwał go „jest konsekrowanym Boga”. Zauważył, że przyjaźń Boga może przyjąć tylko ten, kto żyje blisko Niego, a wszystkie środki ku temu są w Kościele: Pismo Święte, sakramenty, nauczanie Kościoła.

W słowie na zakończenie liturgii abp Józef Michalik stwierdził, że należy przede wszystkim zwrócić uwagę na ślub posłuszeństwa, aby wypływał on z serca, a nie tylko z obowiązku.

„Posłuszeństwo to jednoczenie się z wolą przełożonych i z wolą Kościoła. To nie pozory, że mam wszystko co do kreski wykonać. Ja mam wolę przełożonego przyjąć jako swoją, utożsamić się z nią” – mówił metropolita przemyski. Wyraził też ubolewanie z wystąpień w telewizji byłych księży, jako autorytetów moralnych. „ Eks-zakonnik jest bohaterem, ideałem, eks-ksiądz ma najwięcej do powiedzenia na temat moralności. Do czego to dochodzi?” – powiedział abp Michalik.

Wspólna Eucharystia zakonników, zakonnic i świeckich osób konsekrowanych z archidiecezji przemyskiej odbywa się od kilku lat 2 lutego - w Dzień Życia Konsekrowanego. Co roku gospodarzem spotkania jest inny kościół wspólnoty zakonnej.