Baranowska: Huk wiatru nie pozwolił zasnąć

Urodzona w Wejherowie, a mieszkająca w Warszawie 35-letnia Baranowska, zrelacjonowała ostatnie wydarzenia:

"Początkowo posuwaliśmy się w świetnym tempie. Niestety, siadło nam powyżej siedmiu tysięcy metrów tak, jak siadają baterie. Nagle plecak zrobił się potwornie ciężki, nogi z ołowiu i szybkość żółwia. W pobliżu Makalu La tak niesamowicie wiało, że zimno zaczęło doskwierać potwornie. Jakoś wreszcie doczłapaliśmy się na noc do trójki.

Wstaliśmy rano. W zasadzie to wcale nie wstaliśmy, bo prawie w ogóle nie zasnęliśmy. Wiało 70 km/h. Przy takiej sile wiatru ma się wrażenie, że namiot nie odfruwa tylko dlatego, bo siedzimy w środku i przytrzymujemy go własnym ciężarem.

Noc zaliczyłabym do kategorii +ciężkich+. Huk wiatru był tak donośny, że nie dało się zmrużyć oka. O pierwszej w nocy wpadłam na pomysł, by jednak włożyć zatyczki do uszu, które zawsze noszę na wypadek takich sytuacji. Nie pomogło. Jakoś przetrwaliśmy do piątej rano. Z powodu wysokości nic prawie nie zjedliśmy. Wystarczył tylko kisiel w postaci pitnej.

Ostatni rzut oka na Makalu (dopiero z obozu III widać czubek góry) i muszę stwierdzić, że z daleka prezentuje się bardziej okazale, niż z bliska. Zeszliśmy do bazy (5300 m) i ... zaczął padać śnieg, a wręcz sypać, przez cały poniedziałek" - zakończyła alpinistka, zdobywczyni siedmiu ośmiotysięczników.

Makalu to piąty co do wysokości szczyt świata, znajdujący się w trudno dostępnym rejonie, na granicy Chin i Nepalu, 20 km od Everestu. Po raz pierwszy wierzchołek został zdobyty 15 maja 1955 roku przez Francuzów Jeana Couzy (zmarł w 1958 roku) i Lionela Terray (zmarł w 1965). Do końca XX wieku na szczycie stanęło tylko 180 alpinistów.

Dotychczas na górę wspięło się siedmioro Polaków: w 1981 roku Jerzy Kukuczka (nową drogą - północnym filarem), w 1982 - Andrzej Czok (nową drogą - zachodnią ścianą), w 1986 - Krzysztof Wielicki, w 1988 - Tomasz Kopyś i Ryszard Kołakowski, który zginął podczas zejścia, w 2002 - Piotr Pustelnik oraz w 2006 - Anna Czerwińska.