Siła słabości

Ostatni tydzień tak właśnie spędziłem. W internecie sprawdzałem właściwie tylko prognozę pogody. Przy okazji mogłem naocznie przekonać się, że w mediach trudno o prawdę. Odnośnie do pogody oczywiście ;) No i ominęło mnie – w sensie zaangażowanego uczestnictwa – wiekopomne wydarzenie, jakim było podpisanie przez arcybiskupa Michalika i patriarchę Cyryla wspólnego orędzia do Polaków i Rosjan. Ten czas dał jednak okazję do zatrzymania się na drobiazgach.

W swoich wędrówkach stanąłem między innymi przy grobie Sługi Bożego, ks. Franciszka Blachnickiego. „Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo” – przeczytałem na jego grobie cytat z Ewangelii świętego Jana. Faktycznie, inicjatywy ks. Franciszka – delikatnie mówiąc – nie przez wszystkich były przyjmowane z entuzjazmem. Dziś nikt już nie kwestionuje wartości jego dzieła.

Przed kościołem, w którym spoczywają doczesne szczątki założyciela Ruchu Światło-Życie – obelisk upamiętniający Jana Pawła II. Na nim słowa z przemówienia Papieża – Polaka w Krakowie w 2002 roku: „Umiłowanie Eucharystii i Biblii niech zawsze rzuca Boże światło na drogi waszego życia”. Po drodze na Lubań jeszcze dwie tablice upamiętniające Błogosławionego. Ale nie z serii „tu był”. Przypominające jego myśli.

Ot, okruchy. Ale gdy się nad nimi zatrzymać – ważne drogowskazy dla chrześcijan dziś chyba nieco zagubionych w rozgardiaszu różnorakich opinii na temat tego, co znaczy być dobrym katolikiem.

Nadszedł czas na pojednanie z Rosjanami czy nie? Jak wymóc na władzach poszanowanie dla naszych praw i wartości? Jak protestować, by nie stać się podobnym do zrzędliwych dziadków z Muppetów? Odpowiedź jaką dają na te i podobne pytania chrześcijanie zawsze musi uwzględniać wierność Chrystusowi. On – jak to też czytamy w dzisiejszej Ewangelii – faktycznie musi się stać dla nas prawdziwym pokarmem. Nie tylko tym przyjmowanym w Najświętszym Sakramencie. Musimy nasiąkać Jego widzeniem spraw, Jego osądem rzeczywistości. W każdej bez wyjątku sprawie. A jeśli pójście tą drogą sprowadza na nas odrzucenie czy drwiny, trzeba po prostu pamiętać o owej życiodajnej śmierci obumierającego ziarna. Bo naszą siłą nie są szable czy czołgi, tylko moc Tego, „który nas wybrał, abyśmy przed Nim stali i Jemu służyli”.