Hitlerowcy wobec kontroli urodzin

Metodę Bracka – sterylizacja przy pomocy promieni Roentgena – powierzono do przetestowania w Oświęcimiu dr. H. Schumannowi. Do badań wykorzystano więźniów obozu: Polaków, Rosjan, Francuzów; byli także obecni jeńcy wojenni. Po określonym czasie od naświetlenia, ofiary doświadczeń zostały poddane kastracji w celu ustalenia na ile promienie X zniszczyły męskie gruczoły wydzielania dokrewnego. Jeżeli okazywało się, że „zabieg” powodował trwałą lub dłuższą niezdolność do pracy, wówczas więźniowie byli zabijani (por. A. Pankowicz, KL Auschwitz w procesach norymberskich (1945-1949), w: „Zeszyty Oświęcimskie” 1983, nr 18, s. 277).

 

Wiosną 1944 w raporcie do Himmlera, Blankenburg sugerował powrót do chirurgicznego sposobu kastracji. Odejście od naświetlania promieniami Roentgena uzasadniał faktem, że metoda ta nie okazała się tak niezawodna jak w przypadku operacji chirurgicznej. Ponadto kastracja chirurgiczna nie jest wcale droższa od metody Bracka, a czas zabiegu wynosił 6-7 minut (por. A. Pankowicz, KL Auschwitz w procesach norymberskich (1945-1949), w: „Zeszyty Oświęcimskie” 1983, nr 18, s. 277).

 

Należy w tym miejscu wspomnieć o propozycjach uwalniania z obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu osób narodowości cygańskiej w zamian za zgodę na zabieg sterylizacyjny. Pisze o tym P. Broad, funkcjonariusz Oddziału Politycznego w tymże obozie: „W poszczególnych przypadkach, gdy chodziło o ludzi posiadających wysokie odznaczenia, wyrażano zgodę na ich zwolnienie, jednakże pod warunkiem, że poddadzą się sterylizacji. Ale niemal nikogo nie można było do tego namówić, ponieważ zbyt znane były metody sterylizacyjne Instytutu Higieny. (...) Inni dobrowolnie rezygnowali ze zwolnienia, ponieważ chciano ich żony i dzieci zatrzymać w obozie, bądź też dlatego, że tuż przed doręczeniem im zwolnienia sprowadzono do obozu koncentracyjnego ich żyjące dotychczas na wolności rodziny” (Wspomnienia Pery Broada, w: Oświęcim w oczach SS, Krajowa Agencja Wydawnicza 1985, s. 166).

 

Oprócz sposobów skutecznej kontroli urodzin w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu prowadzono badania nad sztucznym zapłodnieniem. P. Broad, pisze: „W bloku tym [blok numer 10 – przypis AJK] przeprowadzali badania prof. Clauberg oraz porucznik dr Schumann wraz z kilkoma żydowskimi więźniami specjalistami, naukowcami. Tematem badań był tyfus plamisty, sterylizacja przy pomocy promieniowania i sztuczne zapładnianie. Zwłaszcza próby sterylizacyjne kosztowały wiele istnień ludzkich. Eksperymenty sztucznego zapładniania związane były z nad wyraz bolesnymi zabiegami operacyjnymi, dokonywanymi przy pełnej świadomości delikwenta. Żaden z lekarzy SS nie uznawał eksperymentów w bloku 10 za to, czym były w istocie, mianowicie za bestialskie zbrodnie” (Wspomnienia Pery Broada, w: Oświęcim w oczach SS, Krajowa Agencja Wydawnicza 1985, s. 140).

 

W czasie Procesu Norymberskiego ujawniona została praktyka przymusowych aborcji, którym poddane były więźniarki obozów koncentracyjnych. Dla przykładu, 1 sierpnia 1944, urząd RKFDV (Reichskomissar zur Festigung des Deutschen Volkstums) wysłał nakaz przeprowadzenia zabiegu aborcji na ośmiu więźniarkach KL Auschwitz, które pracowały w filiach tego obozu na terenie Górnego Śląska. W dniu 29 wrzesnia 1944 RKFDV przysłało kolejny nakaz wykonania aborcji na więźniarce KL Auschwitz III, Aleksandrze Nowikowej. Motywem był “negatywny wynik badań rasowych”. Odpowiedzialnymi za przeprowadzanie aborcji przymusowej byli: Greifelt, Creutz, Meyer-Hetling, Schwarzenberg, Hofmann, Hildebrandt, Schwalm e Hübner (por. A. Pankowicz, KL Auschwitz w procesach norymberskich (1945-1949), w: „Zeszyty Oświęcimskie” 1983, nr 18, s. 309-311).

 

Kontrola urodzin miała z jednej strony doprowadzić do obniżenia poziomu moralnego podbitych narodów, z drugiej zaś – służyła jako kolejny sposób ich eksterminacji. Przytaczając powyższe fakty, zastanawiam się, czy źródła, na które się powołałem, nie zostaną wkrótce zniszczone, gdyż są zbyt niewygodne w swojej wymowie i przemawiają „językiem nienawiści”….