Ks. Jerzy Popiełuszko

Tama

Ks. Jan Sochoń: “Pierwszą próbę zabicia księdza Jerzego podjęto 13 października 1984 roku, gdy wraz z kierowcą Waldemarem Chrostowskim i działaczem “Solidarności” Sewerynem Jaworskim wracał samochodem z Gdańska do Warszawy. Funkcjonariusze UB próbowali doprowadzić do wypadku drogowego. Na szczęście zamach zakończył się niepowodzeniem. Kilka dni później ks. Jerzy pojechał do Bydgoszczy, gdzie miał uczestniczyć w nabożeństwie różańcowym w tamtejszym kościele św. Polskich Braci Męczenników. Po odprawieniu Mszy św., modlitwie i spotkaniu na plebanii wyruszył wraz z Waldemarem Chrostowskim w drogę powrotną. W ślad za nimi pojechał duży fiat na warszawskich numerach. W środku znajdowali się kpt. Grzegorz Piotrowski, por. Waldemar Chmielewski i por. Leszek Pękala. Przed Toruniem agenci wyprzedzili samochód prowadzony przez Waldemara Chrostowskiego. Jeden z nich, ubrany w mundur milicjanta zatrzymał golfa, którym jechał ks. Jerzy. Chrostowskiego poproszono do fiata i skuto kajdankami. Ksiądz nie chciał wejść do środka więc Piotrowski uderzył go kijem. Nieprzytomnego oprawcy załadowali do bagażnika i ruszyli w drogę. Nie docenili jednak sprawności i zimnej krwi Waldemara Chrostowskiego, który siedział przy drzwiach. Choć ręce miał skute kajdankami udało mu się niepostrzeżenie dosięgnąć klamki. Gdy samochód zwolnił na jednym z zakrętów, Chrostowski otworzył drzwi i wyskoczył znikając w ciemnościach. Podczas jednego z postojów także ksiądz usiłował uciec oprawcom. Został jednak złapany, pobity i ponownie wtłoczony do bagażnika. Przy następnym postoju związali go sznurami i przyczepili mu worek z kamieniami. Dotarli do tamy wiślanej koło Włocławka i tam zrzucili swoją ofiarę do rzeki. “Gdy Dziennik Telewizyjny podał informacje o znalezieniu ciała księdza. – mówi ks. Sochoń – wiadomość została natychmiast przekazana do kościoła na Żoliborzu. Tam akurat sprawowana była Msza św. Odprawiał ją ks. Andrzej Przekaziński. Po skończeniu liturgii zdołał wypowiedzieć tylko jedno zdanie:»Bracia i siostry, dziś w wodach Zalewu Wiślanego we Włocławku odnaleziono Księdza«. Ludzie zaczęli bardzo głośno płakać, nikt nie mógł śpiewać”. Bezpośredni zabójcy oraz ich zwierzchnik zostali osądzeni i skazani. W czasie tzw. procesu toruńskiego miało się jednak niejednokrotnie wrażenie, że na ławie oskarżonych zasiada człowiek, który poniósł śmierć z ich rąk. Nie mógł się wówczas bronić sam, ale w świetle tego czym żył i jak życie oddał tym mocniej brzmiały słowa, które mówił w czasie pamiętnych Mszy św. Za Ojczyznę: “W okresie niechlubnego dla całej ludzkości procesu Jezusa Chrystusa Piłat postawił pytanie, które było, jest i będzie ciągle aktualne:»Co to jest prawda?« (J 18,38). Dla chrześcijanina odpowiedź na to pytanie jest dość prosta. Dał nam ją sam Chrystus, kiedy powiedział o sobie:»Ja jestem drogą, prawdą i życiem« (J 14,6). Chrystus jest więc Prawdą. (...) Za prawdę, którą głosił oddał swoje życie. Apostołowie, dla których Jezus Chrystus stał się jedyną Prawdą, oddali za Niego swoje życie głosząc odważnie światu Jego naukę. (...) Prawda jest bardzo delikatną właściwością ludzkiego rozumu. Dążenie do prawdy wszczepił w człowieka sam Bóg. Stąd w każdym człowieku jest naturalne dążenie do prawdy i niechęć do kłamstwa. Prawda łączy się zawsze z miłością, a miłość kosztuje, miłość prawdziwa jest ofiarna, stąd i prawda musi kosztować. Prawda, która nic nie kosztuje, jest kłamstwem”. Ksiądz Jerzy mawiał, że zapisane są cztery Ewangelie, zaś piątą każdy pisze własnym życiem. Paweł Zuchniewicz, współpraca Michał Kęska (KAI)