Ostatnia droga Jana Pawła II

W innym komentarzu, zatytułowanym "Kościół modli się za Piotra, a Piotr modli się za Kościół", naczelny redaktor polskiego wydania "L'Osservatore Romano" ks. Czesław Drążek, porównuje pobyt Jana Pawła II w rzymskim szpitalu do uwięzienia Piotra, gdy "Kościół modlił się za niego nieustannie do Boga" (Dz 12, 5). "Modlitwa ta doprowadziła wówczas do cudownego uwolnienia Piotra z więzienia" - zauważa autor i dodaje: "Nasza modlitwa to najpiękniejszy dar, jaki można ofiarować w tych dniach Ojcu Świętemu jako znak jedności z Nim, jako wyraz wiary i jako odpowiedź na jego stałe zaproszenie do modlitwy. Ojciec Święty nieustannie przypomina, iż liczy także na nasze modlitwy w intencji jego «służby» i za jego «posługę», która pochodzi z woli Chrystusa. Ceni sobie bardzo dar modlitwy, jakie ofiarowują mu wierni i prosząc, by modlić się za niego, często kończy swe przemówienia słowami: «Módlcie się za mnie! Pomóżcie mi, abym mógł wam służyć!»"

Autor zauważa, że po ostatnim powrocie do kliniki Gemelli ta modlitwa za Następcę Piotra osiągnęła ogromne rozmiary. "W tej powszechnej modlitwie wiernych Ojciec Święty znajduje wielkie wsparcie, zachętę i pomoc" - napisał ks. Czesław Drążek, który kończy swe rozważania dłuższym cytatem z "Quo vadis?" Henryka Sienkiewicza (jak podkreśla ulubionego pisarza Jana Pawła II od czasów młodości), opisującym starego św. Piotra , przemawiającego do członków swej wspólnoty.

Powrót do zdrowia bez komplikacji

O godz. 12.10 rzecznik prasowy Watykanu Joaquin Navarro-Valls wydał zapowiedziany drugi komunikat na temat stanu zdrowia Jana Pawła II: "Powrót do zdrowia po operacji przebiega bez komplikacji. Stan ogólny i parametry biologiczne są dobre. Ojciec Święty odżywia się regularnie, spędza jakiś czas w fotelu i rozpoczął ćwiczenia rehabilitacyjne oddechu i mowy."

Kard. Angelini: papież pisze list o cierpieniu własnym życiem

Jan Paweł II to pierwszy w dziejach papież, który wydał list apostolski na temat znaczenia ludzkiego cierpienia - «Salvifici doloris» w 1985 r." - przypomniał w rozmowie z "Corriere della Sera" włoski kardynał Fiorenzo Angelini. List ten Papież "pisze nadal swoim życiem" - powiedział włoskiemu dziennikowi emerytowany przewodniczący Papieskiej Rady Duszpasterstwa Pracowników Służby Zdrowia.

Proszony o skomentowanie głosów o ewentualnej dymisji papieża, 88-letni purpurat odparł: "Nigdy się nad tym nie zastanawiałem. Ojciec Święty powiedział raz, że pozostawia Chrystusowi «decyzję dotyczącą tego, jak i kiedy zechce zwolnić go ze służby, jaką u powierzył» i tak interpretuję te słowa: kiedy nadejdzie czas, Pan zabierze go do siebie".

Tymczasem rzymski dziennik "La Repubblica" twierdzi, iż istnieje dokument, który wyklucza rezygnację Jana Pawła II z urzędu ze względu na troskę o dobro Kościoła. "Supertajny" raport miał przygotować na życzenie samego papieża pod koniec lat dziewięćdziesiątych nieżyjący już włoski kardynał Vincenzo Fagiolo. "Dokument ten znany jest osobistemu sekretarzowi Papieża, arcybiskupowi Stanisławowi Dziwiszowi i watykańskiemu sekretarzowi stanu kardynałowi Angelo Sodano" - pisze watykanista stołecznej gazety Marco Politi.

Na pytanie Jana Pawła II, w jakiej sytuacji mógłby ustąpić, kardynał Fagiolo miał odpowiedzieć, że tylko w jednej, mianowicie w przypadku "amentii", czy pomieszania zmysłów. W żadnym innym przypadku papież nie może podać się do dymisji, gdyż wywołałoby to zgubne zamieszanie wśród wiernych. W sytuacji, gdy obok rządzącego papieża byłby na świecie jego poprzednik, mogłoby dojść w Kościele do groźnego podziału, a nawet do schizmy, miał ostrzec kardynał Fagiolo.

Zmarły w 2000 r. kardynał był przewodniczącym Papieskiej Rady Interpretacji Tekstów Prawnych.

Kard. Barragan: Nawet milcząc papież będzie rządzić Kościołem

"Nawet milcząc papież będzie rządzić Kościołem, to żaden problem" - uważa kardynał Javier Lozano Barragan. W wywiadzie dla dziennika "La Repubblica" przewodniczący Papieskiej Rady Duszpasterstwa Pracowników Służby Zdrowia wyraził wdzięczność opiekującym się Janem Pawłem II lekarzom, zaleca im jednak, aby się nie spieszyli z wypuszczaniem go do domu.